25-9-2024, de laatste volle dag

Vandaag is voor ons de laatste complete dag in Istanbul. Er zijn nogal wat plannen. Eerst winkelen in het Aziatische deel, daarna winkelen in het westen, in de enorme winkelstraat vanaf het Taksim plein. In het Aziatische deel had C een tasje onthouden dat ze graag wilde meenemen. Op weg naar T1 zien we dat de deuren van een soort mausoleum openstaan. Je mag naar binnen, schoenen uit, hoofddoek voor de dames. De hoofdcrypte is van Sultan Han. Verder staan er nog heel veel, ook een rijtje op kindergrootte. Ze zijn rijk versierd, de ruimte zelf is ook fantastisch gedecoreerd. Een leuk onverwacht begin van de ochtend! Zoals elke dag staat op het plein voor de moskee een soort pantserwagen, die ziet er best grappig uit. Bij een apotheek halen we Loperamide, om het lijf van C rustig te krijgen, ook voor de terugreis. We komen met tram T1 aan bij de havens. De tocht per voorboot naar de overkant is zoals altijd probleemloos. In Azië aangekomen duiken we via een aantal winkelstraatjes weer de bazar in waar C dat tasje weet te vinden. Het blijkt echter toch anders dan in haar memorie, dus het blijft daar mooi hangen. We stappen in een bus naar de markt, maar die blijkt alleen op dinsdag en vrijdag open te zijn. We gaan dus weer per bus terug richting haven. We dwalen nog wat door winkelstraten, waaronder een die geheel is gewijd aan bruidskleding en accessoires. Daarna ligt in een straat een geocache die ik redelijk snel vind. We lopen nog bijna een kilometer naar een andere cache. Hierbij komen we terecht bij de impound yard van de verkeerspolitie, de takelwagens rijden af en aan. Deze cache kunnen we echter niet vinden. Terug naar de haven, waar we de boot terug nemen naar het westen. Daar aangekomen zien we een gekkenhuis van honderden meeuwen die allemaal steeds naar een plekje duiken waar naar blijkt een grote berg visafval is gestort. Hierna nemen we een kleine onbemande metro die steil omhoog door een tunnel rijdt. Naar zeggen is het de tweede ondergrondse metrotunnel ooit gebouwd. We zijn daarna al aardig op hoogte van de winkelstraat en komen uit bij het begin van het historische trammetje. Dat brengt ons wederom naar het Taksim plein, alwaar wij onze afdaling door de winkelstraat beginnen. C wil noga en baklava meenemen naar huis, de winkel waar we belanden is een lust voor het oog. In een zijstraatje gaan we bij een cafeetje wat drinken. Voor onze neus komt achteruit een kleine bus de straat ingereden, begeleid door wat agenten. Hij blijft pal voor onze neus staan. Er komen 10-15 politiemensen uit van de mobiele eenheid (Google Translate), de meesten gewoon bewapend met pistool maar ook twee met kogelwerende vesten en een geweer. Vanavond wordt een interland voetbalwedstrijd gespeeld tegen Griekenland en om de hoek zit de Griekse ambassade. Ik denk dat dat een factor is, verder ligt het stadion hier niet te ver vandaan. Zoals eerder gezegd: voetbal is hier een heftige emotie. We wandelen verder naar beneden tot aan het water. Te voet gaan we de Galata brug over, op weg naar T1. Die brengt ons vlak bij huis, maar eerst gaan we nog het laatste avondmaal hier gebruiken. Het smaakt weer uitstekend.

Ik bekijk de gegevens van mijn horloge, we hebben vandaag ons weekrecord gevestigd met 19.422 stappen. Dat betekent dat we, zonder morgen mee te rekenen, al ruim 107.000 stappen hebben gedaan deze week. Niet zo gek dat we 's avonds de voeten voelen en de rest ook ...