23-9-2024 We komen over de brug

De zijtak van de Bosporus waar we voor bijna alles aan de andere kant moeten zijn heet de Gouden Hoorn. De vorm maakt die hoorn wel duidelijk, het "goud" komt waarschijnlijk van het eerste gebruik als handelsplaats. Genoeg theorie voor nu. We zijn een aantal keren bij de Galata brug op een veerboot gestapt, nu gaan we het gebied aan de overkant zelf bekijken. Met tram T5 willen we naar de brug. Omdat we op het perron nog 35 minuten moeten wachten en T5 in de andere richting net aankomt besluiten we dat we net zo goed daarin kunnen stappen en meerijden in plaats van op dat suffe perron te zitten. Zo zie je nog eens wat en het is toch een heen-en-weer lijn. Dertien haltes in plaats van één, een veel leuker uitzicht en extra kilometers voor dezelfde prijs in deze extreem lange tram die overigens weer bijna leeg is. Ik kan zeker 7 wagens van 20 meter zien, maar ik weet niet of ik ook het einde zie. We wandelen naar de brug en op de brug probeer ik weer de geocache te vinden die eerst mislukte. Nou, het lukt weer niet, jammer dan. Het doel is o.a. om een heel grote winkelstraat te bezoeken. Over de brug slaan we linksaf. We komen terecht in een wijk met alleen maar technische winkels, gereedschappen, led-verlichting, lasapparatuur, kabels en snoeren, bouten en moeren, veren, noem het maar op, bijna al deze dingen in aparte winkels. C koopt wat stalen veren voor haar tent in een verenwinkel. De eigenaar zit veren op maat te knippen en maakt graag een babbel. We zien echt wel honderd winkels en via kleine en erg steile straatjes (even een bak koffie en een appelkoek) komen we uiteindelijk bij de Galata toren. De oorspronkelijke houten toren is uit de 6e eeuw, de huidige van steen is uit de 14e eeuw. We gaan er niet in, omdat onze benen geen zin hebben in heel veel trappen naar zo'n 60 meter hoogte. Bij het maken van dit verslag lees ik dat er een lift is, oeps. De wachtrij was zeker 100 mensen lang, daar hadden we ook niet veel zijn in. Met wat moeite vinden we het begin van de winkelstraat die we willen bezoeken. Hier start ook een rit met een oud trammetje, door die hele winkelstraat naar het Taksimplein, het levendige kernpunt van de stad. We maken het ritje met de tram, erg leuk. Het doet me denken aan de historische tram in Rotterdam, ook zo leuk. De tram heeft een keerlus op het plein en gaat terug zonder ons. De wandelroute terug gaat langs allerlei grote en kleine winkels, we lopen hier en daar binnen. In deze straat staat ook een enorme Roomse kerk die we van binnen bekijken. Sereen, mooi licht en religieus gezang. Er staat wel een politieauto voor het complex, want ook in Instanbul zijn gekkies. Uiteindelijk zijn we weer op de plek waar we in de oude tram stapten. In de buurt vinden we een terrasje met bijna uitzicht op de toren. Voor onze neus begint een fotosessie van een bruidspaar. De fotograaf lijkt een opgeschoten puber met maar één camera, het winkel- en torenpubliek loopt er steeds achter en langs, de bruid lijkt op haar telefoon aan de fotograaf te laten zien welke foto's ze graag wil. Het is een vermakelijk spektakel. We hobbelen via steile straatjes met vierkante keitjes verder naar beneden. De kuiten hebben het zwaar. Uiteindelijk bereiken we de brug en wandelen we terug naar de overkant. Nog een stukje, dan pakken we T1. Die zet ons af in de buurt van ons hotel. Onderweg komen we langs het restaurant waar ik gisteren alleen heb gegeten, nu doen we dat samen. Na een lekker maaltje gaan we richting hotel, waar de schoenen met genoegen uitgaan. De teller staat vandaag op 16.500 stappen.