22-9-2024 Wandelen in het park

Vandaag staat op de planning om een bezoek te brengen aan het grootste en groenste park van Istanbul, Yildiz Park. Daar moeten we komen via een leuk wijkje met gezellige winkelstraatjes. Dat klinkt veelbelovend. C heeft niet goed geslapen maar we gaan het proberen. We pakken tram T6, die ons 1 halte verder brengt, op weg naar de veerboot. Het beginstation van deze lijn, een kopstation, heeft een bijzondere grandeur vergeleken bij wat we bij andere haltes zien. We pakken de veerboot twee haltes mee tot aan het "leuke wijkje". Onderweg begint het te stortregenen, maar tegen de tijd dat we aanmeren is het weer droog. We liggen bijna onder de Bosporus brug, die we gisteren na zonsondergang in de verte vol lichtjes zagen. Het dorpje valt best tegen. Op een pleintje staan wel 20 kraampjes die allemaal hetzelfde ijs verkopen, maar bezoekers zijn er hoegenaamd niet. Veel winkels zijn gesloten, het is een beetje een dooie boel. Misschien helpt het mee dat het zondag is, maar ik weet niet of de Turkse samenleving daar veel aan doet. Ik spot een wel 40 cm hoge Minion taart bij een bakker. Terwijl ik even iets (weet niet meer wat) aan het bekijken ben koopt C een dames-zonnehoed om haar bolletje een beetje uit de zon te houden. Ik draag zelf in de zon altijd een hoed, meestal een Indiana Jones model, mijn bol mag van de dokter niet veel zon meer hebben. Als gehoed koppel gaan we op pad naar het park. We lopen daarvoor zeker twee kilometer langs een drukke verkeersweg met aan weerszijden mooie grote bomen. Uiteindelijk komen we bij het park. Het is groot, het is groen en het heeft alléén maar steile paden. Dat wordt afzien met zo af en toe even rusten op een van de vele picknickbanken die er staan. Onderweg lopen we een stukje om over een soort pad van hangbruggen die op hoogte tussen de bomen hangen. Het ziet er mooi uit, beneden loopt een stroompje. Hierna zwoegen we door tot het verste punt, waar een restaurantje zit. De hoognodige WC hebben ze gewoon niet, hier zullen vooral veel dames van zuchten. We wandelen weer terug. Waar de heenweg omhoog een aanslag was op de bovenbenen, de terugweg naar beneden doet vooral zeer aan de kuiten. Al met al een prima training dus. We lopen langs diezelfde verkeersweg naar een wijkje verderop waar we de boot weer willen pakken. Bij de aanlegplaatsen, waar overigens ongeveer elke twee minuten wel een boot aankomt of vertrekt, wil ik lunchen (14.45). C eet nog niets, ik eet een lekkere Dürüm cajun kip, een pittige wrap dus. Na best lang wachten vertrekt onze boot, die we nu maar 1 halte nodig hebben. Weer op de wal gaan we op zoek naar die halte van T6. We kunnen 'm eerst niet vinden, maar belanden wel weer eens in een grote bazar. Ik koop er een mooi backgammonspel, maar eens zien hoe ik dat nou weer meesjouw. Uiteindelijk vinden we na een lange wandeling de halte van T6. Daar zitten we bijna een half uur te wachten op de tram, maar uiteindelijk is hij er dan. Nog even en dan zijn we weer thuis. We komen even op temperatuur, daarna gaat C slapen en ik ga wat boodschappen doen en even eten in een restaurantje. Hierna heb ik wat schermtijd en ook de gelegenheid om dit tikwerkje te doen. Nog wat foto's erbij, dan is deze dag ook weer gedocumenteerd.

O ja, de stappenteller geeft elke dag toch minstens 16.000 stappen aan, vandaag zelfs 18.000. Dat zijn geen grote stappen hoor, zo goed doen mijn voeten het niet, vooral met al dat geklauter van vandaag.