2014-01-06

Ik realiseer me dat vandaag de tweede helft van mijn vakantie begint. Ik heb nog geen idee of ik iets wil gaan ondernemen, of dat ik gewoon blijf genieten van wat de dag brengt.
Tijdens het ontbijt maak ik weer eens reclame voor de kaart van Nancy Chandler. Een kunstwerkje, zeer informatief en vol humor.
Vandaag wil ik de stad uit. Het eerste plan is Doi Suthep. Het grote, wat commercieel geworden tempelcomplex is nog altijd wel een lokkertje. Ik moet ook nodig weer eens en nieuw polstouwtje halen, dus het gaat vandaag om een goede zaak. Eigenlijk weet ik, na een blik op de kaart, gewoon de weg. Als je alles relateert aan de hoeken van de stadswal, dan is navigatie redelijk eenvoudig. De stad uit, de bergen in. Het 125cc motortje doet het lekker en sleurt me omhoog. Veel, heel veel haarspelden, de weg stijgt behoorlijk. Een paar kilometer voor Doi Suthep zie ik een bord "Waterfalls". Aangezien het inmiddelsop het heetst van de dag is, lijkt dat een goede tussenstop. De entree is 100B voor de brommer en 20B voor mij. Daar ga ik echt geen 3,5 kilometer voor bergwandelen, dus de brommer mag mee. Het is de waterval met 9 niveau's, waarvan de bovenste een mooie zwempoel is. Bij het laagste niveau maak ik een babbeltje met een Nederlands koppel met een zoontje van 4. Dit is het laatste jaar dat ze deze soort trips kunnen maken, volgend jaar grijpt de leerplicht in. Zij rijden op een leuke Honda 300cc, die voor 2,5 personen voldoende power heeft. Ze willen nu nog naar een zijdefabriek om mooi beddengoed te kopen. Zij hebben een adres, ik heb Nancy Chandler. De fabriek staat er zelfs op. Ik loop een stukje omhoog naar het tweede niveau. Onderweg een paar hoestbuitjes, het is nog niet gedaan. Bij de tweede waterval is een Australische leraar Engels met 4 Chinese dametjes op stap. De dames blijven foto's maken en giechelen, heerlijk. Er staat een groot bord dat de verdere niveau's afsluit. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant is zo de aanslag op mijn conditie wat minder...
Het vijftal weet nog niet of ze naar Doi Suthep gaan, of naar PuPing Palace, een stukje verder. Ik ben alweer onderweg terwijl zij op de parkeerplaats alweer foto's maken. Onderweg kom ik een uitkijkplekje tegen vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad, die echt ver beneden ligt. En ja hoor, even later staan de dametjes hier ook weer foto's van elkaar te maken. Het is een lekker groepje.
Eenmaal bij Doi Suthep aangekomen parkeer ik de brommer in een rijtje langs de weg. De 300 treden omhoog vragen om een paar keer hoesten en uitrusten, maar eigenlijk is het natuurlijk een stukje van niets.
Het complex lijkt kleiner dan in mijn geheugen. Hier en daar wordt verbouwd of bijgebouwd. Daken worden vernieuwd, de schildvormige tegels daarvoor liggen in grote rijen. De moeilijkste steigers zijn uiteraard van bamboe, dat is veel makkelijker en beter, behalve volgens "onze" inzichten.
Natuurlijk scoor ik bij een heel oude monnik weer een polstouwtje. Ik word met water gezegend en met de "wijwater"takkenbos op mijn kop getikt. Zodra het touwtje van mijn pols valt, maak ik het weer vast in mijn portemonnee, waar nu nog een touwtje van 2009 zit.
Bergaf gaat bijna zonder gas, maar veel op de rem. Het gaat best hard.
Gisteravond had ik gemerkt dat mijn telefoon niet meer wil laden. Dat is voor hedendaagse communicatie-junkies natuurlijk een uitdaging. Bij een computer shopping mall kunnen ze me niet verder helpen, dus ik besluit, na even tanken, door te rijden naar Pantip Plaza. Bij een toonbankje wat telefoonhoesjes en dergelijke verkoopt leg ik uit dat ik een reparatie-adresje zoek. Geen probleem, zegt het meisje, over een uur is hij klaar. Sja, dat werkt hier nu eenmaal anders dan in Nederland. Ik laat mijn telefoon zonder enig voorbehoud achter en ga een hapje eten. Zion Café serveert een verrukkelijke Pad Thai, maar heeft er geen biertje bij. Het blijkt een super-reli plekje, maar het eten is heerlijk. Hierna pak ik in een beer-garden nog een biertje. Het uur is voorbij en mijn telefoon is klaar. Voor 15 euro gerepareerd. Ik vermoed dat de power-back die ik erbij heb gekocht een deel van het kwaad heeft aangericht. Die zal ik even niet meer gebruiken.
Terug op kot is het foto's uitladen en verkleinen en dit verslagje schrijven. Het is nu 22:30, ik ga alleen nog even wat te drinken halen in de supermarkt, verder vind ik het wel weer mooi.