2014-01-18

De laatste hele dag in dit aardse paradijsje begint op tijd.
Ik heb lekker geslapen, maar de matras is een beetje te hard om uit te slapen.Ik heb William een aantal malen horen hoesten, maar nu is hij stil. Hij staat normaal pas tegen 10 uur op, dus ik laat hem lekker liggen. Koffie, ontbijt, koffie. Ik zie wat apen door de bomen rausen en proberen wat van het terras te smullen. Ze worden met een katapult gewaarschuwd, het zijn geen leuke beesten om om je heen te hebben. Een wandeling langs het strand om te genieten en foto's te maken. Vooruit, nog maar een bakkie dan. Hier hoeft niets, je kunt hier ook niet echt ergens heen. De twee jongedames uit de bus van het vliegveld naar Krabi komen aan. Gezellig. Ze hebben nog een koppeltje meegenomen, een Indiaase die in Vietnam geboren is, en een Tibetaan, met de Chinees achtige trekken. We babbelen en lunchen met vijf. Ze gaan daarna lekker een siesta houden. William blijkt ziek, ik geef hen mijn laatste 8 stuks Paracetamol en Ibuprofen.Ik begin in een qua taal nogal lastig boek van Dimitri Verhulst met de mooie titel "Godverdomse dagen op een godverdomse bol". Een quote van de achterflap "Hij presenteert u de geschiedenis van de mensheid in minder dan tweehonderd pagina's, in een oerknal van taal". Nogal bruut Vlaams taalgebruik, maar wel interessant om eens te lezen. Het restaurant breng William wat te eten, ze willen graag dat hij nog even in leven blijft.
Leonardo komt rond 15.30 aanzetten, hij heeft gisteren een nogal laat drink- en zingfeestje gehad. Hij ontbijt met toast en pindakaas, brrrrr..... Ik ga even een uurtje liggen en bekijk mijn foto's van vanmorgen. Het plan voor morgen is om hier zo lang mogelijk te blijven !! Rond 13.30 ga ik met de locale boot mee naar het vasteland, dan weer met twee bussen naar Krabi. Daar pik ik mijn andere koffertje op en om 18.00 ga ik met een taxi naar het vliegveld. Om 19.00 Vlieg ik naar Bangkok, om 02.30 op maandagochtend via Abu Dabi naar Amsterdam. Daar kom ik dan om 14.00 Nederlandse tijd aan. Voor mij voelt het dan of ik 36 uur wakker ben geweest ...
Misschien is dit mijn laatste schrijfsel voor deze vakantie, misschien heb ik morgen nog goesting en tikvreugd. Mijn vier weken lopen op hun eindje, de gewone tredmolen lonkt en knipoogt weer naar me. Voorlopig heb ik de batterij weer even opgeladen, ik hoop er weer een tijdje ontspannen tegen te kunnen. Ik was hier voor het laatst in 2009, de volgende keer is hopelijk wat sneller. Thailand verandert, niet alle veranderingen zijn verbeteringen, maar veel wel. Bijna overal wifi, veel reizigers met tablets, alle Thai spelen spelletjes op smartphones. De oorsprong, de glimlach, het ontspannen leven, die mooie dingen heb ik gelukkig niet zien veranderen.