2014-01-19

Ik kan het toch niet laten, nog een stukje schrijven ....
Ik zit nu op de internationale luchthaven van Bangkok, met nog twee uur te gaan voor mijn vlucht. Locale tijd is 0:25, dus eigenlijk is het hier al maandag.
Tijd voor reflectie? Welnee, wel voor wat hersenmaalsels.
Ik was hier 21 jaar geleden voor het eerst, ook voor het eerst in Azië.
Dat was voordat Internet bestond. Je afspraken maakte je per fax of per telefoon. Vriend Ernst-Otto werkte toen nog als agent voor de NBBS, in het Trang-hotel. Maar ... ook toen werkte alles al. Afspraken, al waren die qua communicatie lastiger te maken, werden gewoon nagekomen. Boekingen waren goed. Transfers op tijd.
Is er in 21 jaar dan niets veranderd? Natuurlijk wel. De wereld is veel kleiner geworden dankzij Internet. Daardoor kunnen jullie dit lezen en kan ik het openbaar maken. Digitale fotografie, mobiele telefoons, de wereld is totaal veranderd in een informatie- en communicatie maatschappij, de wereld is heel direct en klein geworden. Dat betekent ook dat het avontuur van reizen een stuk kleiner is geworden. Er zijn idealisten die zonder telefoon en zonder bezoek aan internetcafé's reizen. Ik zou dat niet meer willen. Zelfs een oudere jongere als ik is een beetje verslaafd aan informatie en communicatie.
Ik heb hier een Thaise sim gekocht met een maand onbeperkt internettoegang. Op plaatsen waar geen wifi is, of waar die te duur is zoals op dit vliegveld, fungeert mijn telefoon dan als toegangspunt naar Internet voor mijn laptopje. Kijk, zo ben je er altijd. Als ik ergens de weg kwijt ben, dan wijst Google Maps mij de weg terug. Heerlijk. Is het avontuur er af? Nee hoor, dat kun je gewoon opzoeken, door te gaan en te staan waar je dat leuk vindt. Je kunt het zelfs doen zonder echt te weten waar je bent, is dat geen avontuur? Pas op het moment dat je het avontuur of het avond-uur wilt beëindigen, dan weet je toch gewoon makkelijk de weg naar huis. Het avontuur is dus niet minder geworden, maar wel anders.
Wat is er in 21 jaar in Thailand veranderd? Het was altijd al een voorlijk land in Azië, dat is het nog steeds. Het Boeddhisme is hetzelfde gebleven, de eerlijkheid van de mensen op straat en in de winkels ook. Alleen zit iedereen nu met zijn neus op een schermpje te turen of spelletjes te doen. Veel mensen lopen met oortjes in naar muziek te luisteren. Ik kan het voor mezelf niet voorstellen, dat ik een land beleef met mijn thuis-muziek in mijn oren. Maar goed, zowel reizigers als bewoners zijn dik gevallen voor de mobiel met alle multimedia die daaraan vastzitten. Het is de tijd, dat gaat niet meer anders worden.
Ik vind zelf het land nóg leuker geworden. De toeristische dingen bekijk ik graag weer eens samen met iemand, ik ben nu gewoon de hort op geweest, dagen lang heb ik gebrommerd, vele honderden kilometers gereden. Door landelijke gebieden, door dorre heuvels, over zandpaden. Overal is iets te beleven, ook buiten de platgetreden paden. De bevolking is altijd en overal bezig. Het ruikt (bijna) overal lekker en zo goed als alle wegen zijn begaanbaar, ook omdat dit het droge seizoen is.
Ik heb voor het eerst in een min of meer low key maar rete-gezellig en wam strandresort gezeten, met een koude mandi, maar wel weer met soms (heel wrakkig) internet en elektriciteit. Ik heb erg leuke en lieve en avontuurlijke mensen ontmoet. Ik heb gezinnetjes met baby's en jonge kinderen gezien, die rustig 2-3 maanden rondtrekken door Azië. Dat kan tegenwoordig allemaal gemakkelijk. Dat is dus wel veranderd.
Ja, het is leuker geworden. Ook omdat ik zelf ben veranderd. De jeugd is eraf, de "haast" en het moeten zijn eraf. Ik geniet gewoon omdat dat kan. Verder zijn er voor- en nadelen aan het alleen op reis zijn. Ik ben niet heel gemakkelijk in kontakten leggen, hoewel dat steeds minder moeilijk lijkt. Als je alleen reist gebeurt dat sneller dan wanneer je een reismaatje hebt. Maar ... als je samen reist doe je meer, omdat je elkaar in beweging houdt, zie je meer omdat je meer doet en beleef je het anders omdat je er samen over praat. Beiden manieren van reizen hebben hun charme.
Ik had deze reis graag samen met iemand gemaakt, maar ik heb er ook zeker geen verdriet van dat ik hem alleen heb gedaan :-)
Dat ik hier weer terugkom, dat is zeker. Hopelijk duurt dat niet weer vier jaar. Over een half uurtje is het boarding time, dan is het gedaan. Voor nu althans. I'll be back!