een dagje sjiek

Vandaag stond in het teken van een dagje verhuizen. Na het ontbijt zit ik lekker in mijn eentje op het balkon, Henrich is nog niet boven water. Hij vertelt later dat zijn vriendinnetje 1) snurkt en 2) om 4 uur 's nachts op haar telefoon lag te kijken. Hij heeft toen zij bijtijds was vertrokken naar haar familie nog even doorgeslapen. We kletsen de halve ochtend weg over vliegtuigen en hotels in de buurt. Dan gaat de huisdeur open. De hele familie, zo'n 7 man/vrouw/kind komt binnen met bagage die ze in de woonkamer neerzetten. Na 20 minuten zijn ze weer weg tot vanavond. Ik maak mijn kamer leeg en pak een klein tasje voor overnachting. De grote tas blijft staan, die zie ik morgen weer. We boeken online een sjiek hotel om de hoek. Vanaf het balkon kunnen we dat zien liggen, met de infinity pool. Ik tuf er maar eens heen met de brommer om in te checken. Het is een enorm complex met minstens 4 grote hotelgebouwen en een conferentiecentrum. Inchecken met paspoort, Thailand Pass, creditcard. Ik word naar mijn kamer op de 6e verdieping gebracht. Het is een sjiek hok met uitzicht over het zwembad en de zee. Ik ga wat wandelen/dwalen door het complex, zodat ik een beetje de weg weet. De lobbyruimte is gigantisch en voorzien van allerlei kunst. Op de kamer bel ik een tijdje met Ernst om wat plannen te maken voor de komende dagen. Ik wil naar Koh Chang, een eiland een stuk zuidelijker, om te duiken. De laatste paar dagen wil ik doorbrengen in Bangkok, om Ernst te spreken en een biertje met hem te doen. Ik wil de laatste zondag ook naar Chatuchak, een idioot grote markt met zelfs een eigen station van de skytrain. Ik zat wat te puzzelen en had Ernst om advies gevraagd. Die raadde mij aan om gewoon weer een auto te huren vanaf Pattaya. Dan kan ik lekker naar het eiland rijden en daarna naar Bangkok om daar de auto weer in te leveren. Die had ik nog niet bedacht. Morgen ga ik daar samen met Henrich maar even induiken. Het seafood restaurant bereik ik via een torentje met een lift die je vanaf het zonnedek zo'n 15 meter naar beneden brengt, naar zeeniveau. Om een uur of 7 eet ik een heerlijk surf&turf diner, dus vis en vlees. Als ik dan toch hier ben, dan maar gelijk goed.

Nog wat luiwammesen op de kamer en om een uur of 10 rijd ik eens naar de stad, naar het deel waar Pattaya berucht om is geworden. De gogo-bars, de straatvlinders, walking street. Het is dood en uitgestorven. Vanwege Covid moet alles om 21.30 dicht. Langs de boulevard dartelen nog wat ladyboys. Een paar meiden maken foto's in een voor mij afzichtelijke hoeveelheid bouwsels met leds. Deze stad heeft ook vreselijke klappen gehad van Covid, economisch gezien. Terug op mijn kamer zit ik half te dutten. Tijd voor een verslagje en een borrel.