terugreis deel 1

Het is vroeg, heel vroeg. In Nederland is het 23.00, bij mij gaat de wekker om 05.00. Tijd om wakker te worden, de laatste spulletjes in te pakken, een ontbijtje maken en natuurlijk koffie. Ik zet mijn tas buiten klaar bij het hek en ga de keuken in. Ik rooster wat brood en beleg dat met de heerlijke door Add gemaakte tonijnsalade. Koffie, dubbel. Om zes uur komt Ernst naar beneden. Hij haalt het zeiltje van de gele Audi TT, want hij heeft zin in een snel ritje naar het vliegveld. Spullen achterin en gaan. Dit is een rijdersauto, wat kan dat er hard vandoor ... De weg is bijna leeg en we schieten lekker op. Om half zeven zijn we op het vliegveld. Ik heb gisteravond online ingecheckt en een goede plek uitgezocht. Maar ... bij de balie "Checked-in Online" staat een jong koppeltje met 4 grote koffers en een macht aan handbagage. Het duurt een half uur van moeizame discussies voordat ze proberen om ergens anders het overgewicht te betalen. Inmiddels komt er dan een gewone balie vrij waar ik dan maar zaakjes doe. In de gate is het dan weer vijf kwartier wachten. Ik zit wat te doezelen. Om negen uur gaat de gate open. Zoals gewoonlijk wacht ik tot iedereen binnen is, omdat ik geen zin heb om in de slurf en in het gangpad te wachten totdat iedereen bizarre hoeveelheden handbagage bovenin heeft gestouwd. Mijn laptoptasje mag gewoon bij mij blijven. Ik heb drie stoelen, zonder stoelen achter mij. De rugleuning kan dus naar achteren zonder iemand te storen. Alles gaat verder op tijd. Om een uur of elf komt er een "lunch" langs, waar ik dan wel weer aan toe ben. Hierna klap ik de tussenleuningen op zodat ik, weliswaar met opgetrokken knieën, plat kan. Drie kussentjes, een dekentje, helemaal niet verkeerd voor een uur of twee. Het laatste stuk vliegen we over het Arabische schiereiland. Mooi licht zorgt voor een prachtig zicht op de ongepolijste bergkammen in dit gebied. Zo af en toe een nederzetting of een stad, maar verder woest en leeg. In Dubai moet ik drie uur zoetbrengen, ter bescherming van hun vliegveldhandel. Daar is met een goede hamburger en wat koffie wel door te komen. De reis gaat verder in een kleiner vliegtuig dat mensen uit verschillende vluchten naaar Amsterdam brengt. Het zit behoorlijk vol, ik heb alleen mijn bestelde plaatsje aan het gangpad. Het is een hele zit, weer zo'n zeven uur. Soms weet ik gewoon niet meer hoe ik moet zitten. Film kijken en Backgammon spelen, dat moet me er maar doorheen sleuren. Als we uiteindelijk de landing inzette maakt de piloot een doorstart. Hij deelt mee dat dat door de sterke wind kwam, dan geven de meters van het toestel kennelijk aan dat het op dat moment niet veilig kan landen. We draaien een ronde over het IJsselmeer en proberen het nog eens. Ditmaal raken de wielen de grond al helemaal niet voordat de piloot er weer vol het gas op zet. We wijken uit naar Parijs. Daar hebben we, omdat alles wordt geïmproviseerd. nog wel een paar wachtrijen voor de boeg, waarin Nederlanders hun beste beentje voor zetten, het liefst voor het beentje van een ander. In het vliegtuig wachten op bussen die ons naar de terminal brengen. Daar weer een gedrang om de bagage, daarna (voor)dringen in de rij die staat te wachten op een bus die ons naar een hotel moet brengen. In het Milennium hotel waar wij worden gebracht begint de klucht opnieuw bij het inchecken voor een kamer. Ik laat ze begaan en moet er met een paar anderen wel om grinniken. Iemand heeft online twee pizza's besteld en deelt aan de zeer hongerigen een punt uit. Uiteindelijk om 01.55 een kamer met een lege minibar. Kan er ook nog wel bij. Even verhaaltje tikken en dan plat. Ik ben nu 26 uur onderweg geweest, even genoeg. Dit avontuurtje gaat morgen nog even verder.