Pattaya

Vanmiddag ben ik een stukje gaan rijden op de brommer. Ik zet de navigatie op een punt buiten de stad, zodat ik in elk geval een soort richting aanhoud. Wanneer iets me leuk lijkt, neem ik gewoon een zijweg om te kijken, dat levert vaak mooie dingen op. Eerst even winkelen, dat moet. Er is een Big C met een bouwmarkt erbij, dus dat moet zeker. Ik scoor een snoer met de juiste stekker voor thuis voor mijn nieuwe tondeuse en alvast een borrel voor vanavond. Ik eet er ook een Sub van Subway, geen foot long, maar een normale 6 inch. Er zit in het winkelcentrum ook een botox-kliniek. Laat maar op- of platspuiten, dat smoeltje. Bijzonder om zo maar te zien. De rit gaat door. Via allerlei zijstraatjes tref ik onverwacht een mooi groot tempelcomplex. Het is verlaten. Op een verder leeg toeristen-rondrijd-karretje zit een jonge monnik een filmpje te kijken op zijn telefoon. Die stopt hij gauw weg als hij mij ziet. De gebouwen zijn dicht, maar buiten staan veel mooie beelden, ook veel olifanten. De gebouwen zijn zoals zo vaak heel mooi, met veel goud en spiegeltjes. Op een van de beelden zijn stukjes bladgoud geplakt. Men gelooft of hoopt dat je een stukje bladgoud kunt plakken op een deel van het beeld waarvan jij zelf verbetering of heling wilt. Bij hoofdpijn op het hoofd, bij maagpijn op de buik. Ik rijd verder de stad uit. De lucht begint wat te betrekken. Na een tankstop maak ik rechtsomkeert, maar de regen haalt me in. Na een stukje nattigheid zie ik een marktje waar ik droog kan parkeren en rondkijken. Het is een zeer lokaal marktje met eigenlijk alleen maar eten. Dat is altijd een bijzonder gezicht, of het nu de vers geoogste groenten zijn of de nog levende vissen die naar adem happen. Dat is natuurlijk niet zoals wij het normaliter zien, maar de vis is in elk geval vers. 's Lands wijs, 's lands eer, hier in elk geval wel. Ook een mand kikkers, met een net erover. Ik koop en drink twee passievrucht drankjes, want ik heb dorst. De regen lijkt niet op te houden, dus ik besluit de laatste 12 kilometer maar gewoon door te rijden. Bij de inrit van de flat wordt de slagboom al open gedaan door twee saluerende bewakers. Dat is wel een gek gezicht. Boven trek ik droge kleren aan. Henrich doet zijn siësta, dus ik zit een tijdje te genieten op een koel balkon. De zonsondergang is onzichtbaar door teveel wolken. Ik probeer een foto te maken van de infinity pool van twee hotels verderop. Die heeft aan het einde zelfs glazen zijwanden, lijkt me wel gek zwemmen daar. Dat hotel is nu een paar weken open en heeft nog geen gasten gehad. Drie mensen zijn bezig om gezamenlijk drie tafeltjes met stoelen droog te maken. Je weet tenslotte nooit. Ik drink samen met Henrich zijn gewoonlijke gin-tonic. Weinig gin, veel ijs, dan houd je dat goed vol. Later komt een oude vriendin binnenwandelen, ze heeft de sleutel. We kletsen wat en de heren eten een boterhammetje met zalm. Ik houd de twee niet te lang van hun avond af en verdwijn naar mijn kamer. Tijd voor een verslagje en een borrel.