allemaal goud

Vandaag staat Wat Doi Suthep op het programma. Dit is een tempel (Wat) op de berg (Doi) Suthep. Een van de heiligste plaatsen in Thailand, gebouwd in de 14e eeuw. Ik heb de brommer van Marcel in leen (of huur, dat merk ik later wel). Het is 25 km rijden, eerst via de snelweg, daarna een mooie kronkelweg de berg op. Onderaan de berg is de dierentuin, die ik niet ga bezoeken. Dieren in kooien zijn niet mijn favoriete bestemming meer. Onderweg kom ik nog een klaterend watervalletje tegen. Een paar kilometer verder is het tempelcomplex. Buiten is een wirwar van souvenir- en eettentjes. Taxibusjes rijden af en aan. Om binnen te raken mag je een trap op. Een TRAP met hoofdletters ... aan weerszijden een mooie drakenleuning met mooie groen geglazuurde schubbentegels. Het verhaal gaat dat als je de trap 3x op en neer aflegt, dat dat dan geluk brengt. Ik denk zelf dat het mij gelukkiger maakt als ik het maar 1x doe. Voor mensen die dat helemaal niet willen of kunnen is er ook een soort kabeltreintje dat je naar boven en beneden kan brengen. Bovenaan de trap staan links en rechts twee grote wachtersbeelden in een soort wachthuisje. Op deze verdieping is van alles, zoals het kabeltrein stationnetje, de toiletten, eerste hulp en wat kantoortjes. De schoenen mogen hier achterblijven. Op sokvoeten mag ik verder. Nog een trap op en ik ben op het vierkante plein waar alle heilige dingen zijn. Het is redelijk druk, veel Thai en weinig toeristen. In het midden staat een enorm gouden ding, met een omloop eromheen. Thai lopen linksom die omloop, steeds groetend en biddend. Ik blijf buiten de omloop en verbaas me weer eens over de mooie mix van dagjesmensen en biddende mensen die elkaar helemaal niet in de weg zitten. In een zaaltje zit een jongeman joss sticks te schudden. Dit zijn genummerde stokjes in een koker. Je schudt er net zo lang voorzichtig mee totdat er 1 stokje uitvalt. Het nummer wat daarop staat kun je opzoeken op een lijst, dat voorspelt een stukje toekomst, zoiets als een horoscoop. Er is een zaaltje waar een monnik zegeningen uitdeelt aan voor hem geknielde mensen. Andere mensen zitten daar dan weer gewoon foto's of filmpjes te maken. Je kunt geschenken kopen, mooi opgemaakte pakketten in cellofaan. De monnik legt dan een doek neer waar je dat op kan zetten. Even later wordt het dan weggehaald en gewoon weer in de winkel gezet. Ook buiten zijn plekken waar veel gebeden wordt en waar andere mensen gewoon langs en doorheen lopen. Ik denk dat de beelden het maar moeten laten zien. Op de verdieping eronder is ook een omloop met wensklokken, die je kunt laten bimbammen. Het uitzicht over de stad is weids, je ziet ook duidelijk het vliegveld waar ik morgen weer vertrek. What goes up must come down. Die lange trap dus weer. Ik loop een rondje langs alle souvenirkraampjes, ze verkopen veel van hetzelfde. Ik scoor een koud flesje sinaasappelsap. Daarna pak ik de brommer en rijd ik nog een stukje verder de berg op. Hier ligt een van de paleizen van de koning, het heet Bubing. Je mag er, tegen betaling, rondwandelen in de tuinen. Die worden prachtig bijgehouden door een heel legertje mannen. De koning is er nooit, die woont met 250 man personeel bijna permanent in Duitsland. Dat wordt hem over het algemeen niet in dank afgenomen. Zijn vader Bumibhol is heel lang koning geweest en zorgde als een vader voor zijn volk. Hij werd dan ook vereerd als een god. De tuinen zijn prachtig, ik maak er weer wat plaatjes. Een hele serie trappen op kom ik bij het water reservoir dat het complex van tuinwater voorziet. Via een lange slingerweg kom ik weer beneden. Onderweg staat een bos bamboe prachtig geluid te maken in de wind. De stengels zijn onderin zo'n 25 cm dik, en 25-30 meter hoog. Imposant. De rit terug naar de stad is probleemloos. Op de lange slingerweg naar beneden zie ik mensen die op de fiets of joggend of wandelend op weg zijn naar boven. Joggend is helemaal getikt natuurlijk, maar vast een goede conditie oefening. Twee politiemannen op een brommer ... er staat Toyota op zijn helm en op zijn hesje staat reclame van een garagebedrijf. Zo kom je je mooi aan je spullen. Terug op honk eet ik een van Coens specialiteiten, een prachtige hamburger, vergezeld van een biertje. Ik klets een tijdje met Marco. Die twee zijn zo gezellig en gastvrij en zorgzaam dat ik hier een volgende keer zeker terugkom. Ik maak op de brommer nog een rondje door de stad. Een volgende keer moet ik hier wat langer zijn, de oude binnenstad is prachtig om te verkennen, met dozijnen oude tempels en een mooi museum. Daar heb ik nu geen tijd voor gemaakt. Het is wel de hoogste tijd om weer te stoeien met de foto's en het verslag. Borrel en plat.