Pai - Hot 220km

Een reisdag met weer veel bochten. Ik heb me wellicht een beetje verkeken (of gewoon niet gekeken) op de afstand. De navigatie zegt 4,5 uur, ik hoop dat ik dat haal want dan blijft er nog wat tijd over. Ik start, na een redelijk ontbijtje, om 09.00. Het gaat er aardig op los, met dat bochtenwerk. Ik heb in Pai niet getankt, dat was kennelijk net even aan de andere kant van het dorp. Ik heb op enig moment nog minder dan een kwart tank en dat is met stevig bergverkeer geen leuk gezicht. Ergens in een gehuchtje staat een automaat. Hoge literprijs, maar goed voor mijn gemoedsrust. Ik schuif er twee briefjes van B100 in en druk op een onleesbare groene knop. Het pistool begint direct benzine te spuiten. Gelukkig heb ik de tank al open, er gaat niet veel over de grond. Met wat meer benzine rijdt het toch fijner. Op een gegeven moment begin ik gewoon te moe te worden. Het wordt tijd om te pauzeren. Wat water en een paar sinaasappeltjes en ik kan de laatste drie kwartier weer door. O ja, intussen ook nog een echt tankstation tegengekomen, dus de tank is weer vol. Uiteindelijk kom ik aan in mijn logeeerplek in Hot. Een volledig dood dorpje, een niet echt inspirerende kamer (na die van gisteren). Stenen tegels met laminaatmotief en zo. Ik geloof dat ik de enige gast ben. Van Ernst moet ik naar het Nationaal Park dichtbij. Dat is dan ook het enige wat hier is ... Nou, ik heb het geweten. Ten eerste: prachtig, ruig, divers. Ten tweede: zwaaaaar!! De gewone trail zou je in anderhalf uur moeten kunnen lopen. Hij is alleen bedekt met bladeren, zodat je niet kan zien waar je je voeten neerzet. Dat maakt het lastiger. Een stalen brug overspant de door de rivier uitgesleten geul van tientallen meters diep en aan de overkant begint het "pad". Op enig moment zie ik een bordje "View Poing". Nou, zo'n poing lijkt me wel wat, dus ik ga met goede moed een zijspoor in. Hmmm... achteraf zie ik op een bord dat ik daar eerst ben afgedaald naar 30 meter en vervolgens omhoog geklauterd naar 308 meter. Dat had ik liever eerder geweten, dan had ik dit stukje niet gedaan. Met handen, tanden en voeten kom ik boven. Het uitzicht is dan wel weer prachtig. Het waait daar als een dolle. Met minstens zoveel moeite kom ik weer naar beneden om het pad verder af te gaan. Er is een graf uit het bronzen tijdperk en heel oude rotstekeningen. Men heeft bedacht dat hier 28.000 jaar geleden al jagers-verzamelaars hebben geleefd. En op diezelfde plekken loop ik nu rond. Op mijn tandvlees verlaat ik het park. Ik zijg neer bij een naburig eettentje en bestel een favoriet: chicken cashew. Voor B45 staat-ie voor mijn neus. Ik rijd de 15 km terug naar mijn kamer. Onderweg koop ik nog een biertje en een borrel. Ik ben helemaal versleten en vind de kamer ook maar niks meer ... nou ja, zo'n bui dus. Ik kan de moed opbrengen om aan het verslag te beginnen. Vooral de foto's zijn dagelijks een drama. Tussendoor test ik ook nog even de douche: die is lekker warm. Ik knap er van op. Nog een keer proeflezen en dan met jullie delen :) Borreltijd!