Bergetappe

Vandaag de rit van Chiang Dao naar Pai. Pai is een soort hippie-oord, met veel backpackers. Men zegt dat je er makkelijk kan blijven hangen, ik heb er een dagje. Eerst maar eens ontbijten, na een prima nachtrust. Het was vannacht 12 graden, maar de warme douche is een verrukking. Het Chef's Breakfast smaakt prima, de dame kan heerlijk koken (zeggen ook de reviews) en ze spreekt ook nog eens vloeiend Engels. Dan redelijk bijtijds op pad. Onderweg nog even een cache doen, bij een richtingbord naar een waterval. Nou vooruit, dan die waterval ook maar. Ik koop een kaartje en schrijf me in in het register. Ik neem een iets afwijkende route naar een grot. Die stelt op zich niet zoveel voor, maar geeft wel een redelijk hoog uitzicht op de waterval. Op de terugweg neem ik ook nog de gewone route en zie ik de waterval ook van beneden. Een Thaise meneer met zijn telefoon op een statief is heel serieus bezig zichzelf op allerlei plekken bij de waterval te fotograferen. Een groepje meiden zit te picknicken. Een ervan biedt aan om mij te fotograferen bij de waterval. "I'm a pretty good photographer" zegt ze. "I'm a very bad model" is mijn antwoord. Gegrinnik alom. Ik zie een heel mooie rode kever, makkelijk 8 cm lang. Die heb ik nog nooit eerder gezien. De rit gaat door. Het is net zo'n bergrit als gisteren. Een cache wordt niet gevonden bij een gerestaureerde Japanse oorlogsbrug. Ik maak ook een stop tussendoor om wat sinaasappeltjes te eten. Heerlijk zoet en een mooi rustmomentje. En de bochten blijven komen ... Uiteindelijk arriveer ik in Pai. Een steegje leidt naar mijn onderkomen aan de rivier. Mooi, weer teakhout. Een glanzende houten vloer, waar je overigens wel tussen de planken door licht ziet komen. Ik heb nog twee dingen op het lijstje staan voor vandaag, een mooi grottenstelsel waar je met een vlot doorheen wordt gevaren, en een soort mini Grand Canyon. Naar de grotten is het weer een uur door de bergen, ik ben er voor vandaag eigenlijk wel klaar mee. Om nu als een dolle dat lijstje erdoor te duwen ... ik heb ook nog gewoon vakantie! Ik rijd naar de canyon, inderdaad diep uitgegroefd in het landschap, met een aantal gevaarlijke klimroutes erdoorheen. Ik loop een redelijk soepel stuk totdat ik het genoeg vind. Alles wat ik naar beneden heb gelopen moet ik ook weer omhoog. Weer boven aangekomen besluit ik te wachten op de zonsondergang die hier erg mooi moet zijn. Dat hebben meer mensen gelezen, want er komen enkele dozijnen kijkers aangewandeld. Ik wacht het rustig een uurtje af en dan is het zover. Het is inderdaad mooi zoals de koperen ploert achter de bergen verdwijnt. Ik rijd terug naar mijn honk. Het wordt langzaam aan tijd voor spijs en drank. Pai heeft 's avonds een Walking Street, een straatmarkt met eten, souvenirs, optredens, van alles wat. Nadat ik een heerlijke kip-met-gember schotel en een Chang biertje naar binnen heb gewerkt loop ik de markt heen en weer. Inderdaad, best wat hippie-types ook. Ik wandel terug naar huis, de stappenteller staat toch weer op 12.000. Tijd voor een verslagje. Morgen gaat de reis naar Hod, een stuk zuidelijk van Chiang Mai. Tot aan Chiang Mai, lees ik, zijn er al bijna 700 bochten. Ik kan er dus weer tegenaan :)