Bergen bochten

Eerst een update over de vliegende dingen in Chiang Rai. Het zijn zwaluwtjes, zie foto.

Vandaag gaat de reis van Chiang Rai naar Chiang Dao. Weer een rit van bijna 200 kilometer. Hiervan zijn er zeker 150 voorzien van heerlijk bochtenwerk, vandaar de titel van dit verhaaltje. Ik heb de keuze uit drie routes, ik neem de meest noordelijke. Die loopt voor een deel langs de grens met Myanmar, voorheen Birma. Het is een afwisselend landschap, soms akkers, meestal een steile helling met bomen en begroeiing. Zo af en toe loopt de weg door een dorpje, die zien er eigenlijk overal hetzelfde uit. In deze noordelijke streken zie je alleen meer huizen van teakhout i.p.v. beton. Ik vind dat mooi ... De kast in mijn woonkamer thuis is gemaakt van eerder gebruikt teakhout. Prachtig materiaal en, als je het niet verbrandt, redelijk onverwoestbaar. Je komt onderweg de hoogst mogelijk opgeladen voertuigen tegen. Ik zou er geen bocht mee durven nemen! Een kleine stop levert een pindakaas-ijsje op en een flesje sinaasappelsap. Tijdens het rijden hang je soms achter een grote vrachtwagen die langzaam rijdt. Dat hoort er dan maar bij. Er komt vanzelf ooit een moment dat je er veilig voorbij kan. Uiteindelijk kom ik Chiang Dao, het is half drie. Even inchecken en mijn mooie simpele huisje bekijken. Het is geweldig, die variatie in onderkomens die ik tot nu toe heb gehad. Hier zie ik ook weer wat mij wel vaker opvalt: er zijn vast manieren waarop het zou moeten, maar er zijn veel meer manieren waarop het ook kan. In het geval van dit huisje is voor de koppeling tussen een gasfles en de douchegeiser een mooi stuk tuinslang gebruikt. Voldoet vast prima. Een ander voorbeeld is de aanhanger achter een brommertje. Trekhaak of andere koppeling? Nee hoor... je vouwt een lege rijstzak om het handvat en gaat op die zak zitten. Ik heb het nog niet anders gezien. Het kost ook nog eens niets.

Mijn kabouterhuisje staat in een grote tuin, met onder andere heel, heel hoge teakbomen. Er staan ook twee geiten aan een boom gebonden, de ene is een echte kroelgeit, de andere is nog wat dommer en heeft zich bijna aan zijn touw opgehangen. Ik maak er weer een langer stuk touw van door het uit de knoop te halen.

Ik heb mij voorgenomen om bij mijn eendaagse bestemmingen, zoals vandaag, op te zoeken wat het belangrijkste is om daar te zien of te doen. Vandaag is dat een enorm grottencomplex. Ik rijd er heen, koop een kaartje en ga met een gids naar binnen. Die heeft een kerosinelamp bij zich, maar ik heb gelukkig ook mijn kleine lampje mee. Dat geeft veel meer licht ... De gids laat mij door kleine gaten kruipen naar volgende ruimtes. Verbazend hoe groot die zijn! Ik gok soms 25 meter hoog en uitgestrekt. Bij veel rots- of druipsteenformaties heeft hij wel een naam: sleeping elephant, lotus flower, hand, lion, etcetera. Volledig doorweekt van het zweet kom ik de grot uit. Na even bijkomen in mijn huisje besluit ik nog een klein stukje te rijden. Ik koop wat spullen bij een supermarktje en loop ook over een kleine markt met voornamelijk etenswaar. Ik koop er een zakje van die lekkere sinaasappeltjes, lekker voor onderweg. Het wordt tijd om wat te eten. Doordat ik een afslag mis kom ik per ongeluk terecht bij een restaurantje wat midden in een tropische afdeling van Intratuin lijkt te liggen. Prachtig! Ik eet er ook lekker, een paddenstoelschotel met garnalen. Die paddenstoelen moeten enorm zijn, de reepjes op mijn bord zijn zo'n 15 centimeter lang. In het eetgedeelte bij mijn huisje geniet ik van french press koffie en tik ik op mijn gemakje dit verslag. Ik begin het koud te krijgen, tijd om naar binnen te gaan. Morgen gaat de reis weer door ...