een dag Chiang Rai

Een dagje sightseeing, dat had ik zo'n beetje gepland. Aldus geschiedde ... met de stappenteller tegen de 14.000 voel ik dat ook wel. Ik had van tevoren een aantal dingen uitgezocht die ik wilde bekijken: de witte tempel, de blauwe tempel, de grote waterval en een grote shopping mall. Eerst even langs de plaatselijke Nissan dealer. Mijn auto spreekt alleen Thai en dat kan ik niet lezen. De vriendelijke receptionist snapt niets van mijn verhaaltje, maar loopt toch mee naar buiten. Als ik aanwijs wat ik bedoel heeft hij het in 6 tellen geregeld. Hulde! Door naar de witte tempel. Die is gebouwd door dezelfde artiest die ook die gouden klokkentoren heeft gebouwd. Veel tierelantijntjes dus, en kraakwit met spiegeltjes. Het is de eerste keer dat ik wilde dat mijn zonnebril in de auto lag. Voor B100 mag je erin. Het is een bijzonder ding, dat je qua gekheid misschien wel mag vergelijken met Sagrada Familia in Barcelona. Maar deze is af. In alle kleine details zitten weer verrassingen. De zaal stelt niet veel voor, je mag overigens binnen geen foto's maken. Het hele terrein staat vol met mooie bijgebouwen. Het toiletgebouw is daar wel een sjiek voorbeeld van. Door naar de waterval. Om 13.15 schrijf ik me in in het gastenregister van het nationale park waar de hoogste waterval van deze regio is. Een paar kilometer verderop is de parkeerplaats waar mijn wandeling begint. Hier loopt al een mooi riviertje waar ook een zwemplek is gemaakt. Vol goede moed ga ik op pad ... de paden op, de lanen in. Het wordt weer een tamelijk barre tocht. Ruim 1,5 kilometer bergopwaarts, klauteren over stenen en bamboe treden en dat alles in 100% vochtigheid bij 30 graden. Afgezien daarvan een mooie wandeling. Na een goed uur ben ik boven, doorweekt en bekaf. De waterval is zo'n 70 meter hoog en best imposant. De moeite van de wandeling waard? Ja, omdat de wandeling zelf heel mooi is. Gigantische bamboeplanten, tot wel 30 meter hoog, veel mooie bomen en planten. De tocht naar beneden gaat een stuk sneller, maar is wel zwaar voor mijn knieën. Om 15.15 rijd ik weer naar buiten langs de parkranger. Ik rijd door naar de blauwe tempel. Onderweg kan ik mooi opdrogen in de airco van de auto. Het verhaal wil dat de Emerald Buddha oorspronkelijk in deze tempel heeft gestaan. Deze tempel is ook van binnen erg mooi. Veel biddende mensen, maar daartussen ook weer Thai die elkaar fotograferen. Dat mag en kan hier allemaal. De zaal is prachtig versierd, o.a. met taferelen van de reizen van Buddha. Die kun je wel wat vergelijken met de statiën in roomse kerken. Deze tempel vind ik mooier dan de witte, maar de witte wint het in originaliteit. Bij een klein stalletje koop ik een flesje sinaasappelsap, heerlijk koel en erg zoet. Ik ga op weg naar de grootste shopping mall in Chiang Rai. Gewoon omdat ik winkels kijken leuk vind. Nu ik mijn telefoon, door het opgeven van mijn Tomtom, steeds vaker zal gebruiken om te navigeren zoek ik al een tijdje glasbescherming voor dat ding. Die had ik nog niet gevonden, mijn telefoon heeft een nogal moeilijk model. Voor B690 heb ik bescherming aan boven- en onderkant. De jongeman achter de balie gaat 'm er voor mij opzetten. Hij is er zeker een kwartier mee bezig voordat hij tevreden is. Het zit er dan ook keurig op, zonder een spoortje luchtbel en zo. Ik krijg er een laad/datakabel bij cadeau, kennelijk heb ik voldoende betaald. In een food court eet ik een garnalengerecht waar een dun laagje gebakken ei omheen zit. Gewoon weer lekker. Tegen zessen ben ik terug op de kamer. Na 100 km rijden en heel veel stappen op de teller is het tijd om de beentjes even te laten rusten. Ik besluit dat ik mijn zin in kaas maar eens ga stillen. Om 21.30 stap ik bij Pizza Hut naar binnen voor een kleine dunne pizza met .... kaas! Hierna door naar een barretje wat verderop. Hier drink ik gezellig twee biertjes terwijl ik uitgebreid klets met een Canadees die hier al een half jaar rondhangt en met twee bardames die hij er goed kent. Het zijn leuke dames met een goed gevoel voor de flauwe Thaise humor. Tegen middernacht wandel ik weer de kamer binnen. Tijd voor een verslagje. De ogen willen eigenlijk dicht ... Vandaag meer foto's dan tekst.