18-6-2025 Oversteken zonder pont (168 km)

Na een rustige nacht gaat de reis natuurlijk gewoon weer verder, verder naar het zuiden. Ik wil zaterdag iemand ophalen van het vliegveld in Edinburgh, die de laatste paar dagen gezellig meerijdt, dus ik heb opeens een agendapunt. Ik volg de kustweg die goed te rijden is. Het landschap is hier heuvelig, glooiend, dus zonder de steile ups en downs van het westen en noorden. Mijn geocache scherm geeft een locatie aan bij Dunrobin Castle. Dat klinkt goed. Als ik achter een aantal touringcars naar het parkeerterrein hobbel heb ik eigenlijk al geen zin meer in een kasteel. De cache blijkt echter ergens anders te liggen, namelijk bij het treinstationnetje dat bij het kasteel hoort. Hier is geen mens te bekennen. Het stationnetje ziet eruit zoals in een sprookjesboek, het is uit 1903. Het elektronische informatiepaneel, jawel, geeft voor die dag geen ritten aan. Ik vind zo'n pareltje misschien nog wel leuker dan een prachtig maar protserig kasteel. De cache is snel gevonden en gelogd.

De weg slingert door langs de kust. Dit is bijna saai rijden doordat alles zo soepel gaat, maar de landschappen blijven mooi. Zo af en toe een koffiestop, zoals bij, wie spreekt het uit, Achavandra Muir. Het geocachen wil niet goed lukken vandaag, misschien staat mijn hoofd niet helemaal in de juiste stand. In deze kust ligt een aantal inhammen, in Scandinavië zouden ze fjorden heten. Hier noemen ze dat een Firth, het is wel duidelijk dat de twee woorden geschiedkundig bij elkaar horen. Iets met Vikingen en Schotten en zo. Over de Dornoch Firth is een lange brug gebouwd, dat rijdt prima. De volgende heet de Cromarthy Firth. Er is een weg omheen, maar er is ook een pontje. Dat heet de ferry tussen Nigg en Cromarty en die wil ik natuurlijk! Ik lees dat er 1 of 2 auto's op kunnen en dat-ie elke 20 minuten heen en weer vaart. Aan de Cromarthy Firth is in Nigg een olie-overslagbedrijf en in het diepe deel van de baai ligt een aantal olieplatforms te wachten op een klus. Ik weet niet te vertellen of het boorplatforms zijn of productieplatforms, daar heb ik geen kaas van gegeten. Ze zijn wel enorm!

Na een kwartiertje zie ik het kleine rode pontje in de verte aankomen, er staat nog een auto voor mij in de "rij". Je moet vooruit het pontje op en aan de overkant achteruit er weer af. De pontschipper komt naar mij toe en zegt dat ik niet mee kan, omdat bij het op- en afrijden de achterkant van mijn camper de grond zou raken. Ik snap het, als ik zie hoe het allemaal in elkaar zit, de steile afrit en dan de laadklep op. Er zit voor mij niets anders op dan toch om de baai heen te rijden. In het plaatsje Roskeen wordt een cache aangegeven bij een kerk. Ik vind kerken altijd mooi, omdat ze vaak heel oud zijn. Ik parkeer en heb de cache snel gevonden en gelogd. Dan wil ik natuurlijk ook even binnen kijken. De grote deur is dicht, maar door een zijdeur zie ik allerlei beweging. Er verschijnt een jongedame die vertelt dat ze daar een christelijk basisschooltje runt. Ik hoor haar tegen twee kinderen iets zeggen in het Nederlands. Dat geeft weer een mooi gesprek. Ze is met een Schotse man getrouwd en heeft twee jonge dochters. Haar man is nu twee jaar overleden, dus zij runt het schooltje bijna alleen. Haar kinderen worden tweetalig opgevoed. Ik word binnengevraagd in de klas. Er zitten zo'n 25 kinderen, allemaal basisschool leeftijd, van alles door elkaar. De kinderen wordt gevraagd om mij in het Nederlands te begroeten en klassikaal zeggen ze "goede middag meneer". Dat hebben ze van de juf geleerd. Een andere jongedame verschijnt. Ze is onderwijsassistente en loopt hier twee maanden stage. Ze neemt me mee de kerk in. Het is een "afvallige" kerk waarvan de pastor zich 125 jaar geleden heeft afgescheiden van de Church of Scotland en is doorgegaan als Free Church. Het is een mooie, royale kerk en ik mag lekker rondstruinen. Als ik weer buiten kom zit het hele schooltje in de lunchpauze op een speelterreintje. Ik had nog best wat gesprekken willen voeren, maar de juf is druk en ik moet ook nog wat verder. Zo zie je dat het missen van een pontje ook weer een verrassende ontmoeting kan opleveren.

Ik ben bijna bij mijn voorgenomen bestemming als ik op mijn scherm een cache zie. Hij heet "Nest Egg". Op een zijweg van de weg die ik rijd staat een gebouwtje met een automaat met "Free Range Eggs". De cache is snel gedaan en ik koop ook nog een dozijn Mega Eggs uit de automaat. Hierna ben ik bij de camping van de club waarbij ik ben aangesloten. De beheerder geeft me een plekje, maar ik ben nog niet klaar. Een oudere dame in Roskeen, die ook in de kerk werkt, had me gewezen op twee oude kerken in Cromarty, de plek waar ik met de pont zou zijn uitgekomen. Ik rijd erheen. Er moet een "derelict church" zijn en een "Gaelic chapel". Ik parkeer ergens in het dorp en ga aan de wandel. Via een klein voetpaadje door een bos kom ik bij het monument voor Hugh Miller, wetenschapper en schrijver, die hier is geboren en getogen. Het dorp is nogal trots op hem, er staat een enorme gedenknaald. Daarnaast vind ik een heel oude begraafplaats en de ruïne van de "Gaelic Chapel". Een mooie tijdreis. Ik wandel verder en vind de andere oude kerk. Die is zo'n 700 jaar oud en ooit veranderd van katholiek naar protestant, zoals wel meer kerken. Er zijn toen twee zijbeuken aangebouwd. Rijke mensen konden tegen betaling voorin zitten en op de balkons, het gepeupel mocht achterin aanschuiven. De kerk wordt onderhouden door een stichting, zoals veel oud erfgoed. Ik klap het harmonium open voor een foto. De twee pedalen voor de blaasbalgen zijn prachtig versleten. Het is een mooi gebouw dat ook nog eens heerlijk ruikt naar oud hout. Mijn missie naar Cromarty is geslaagd, terug naar mijn plekje voor de nacht.

Vandaag veel kilometers, maar ook weer mooie momenten. Ik schrijf ze met plezier op.