reisje naar Koh Chang, 275 km

Vandaag is het tijd om te verkassen. Ik heb lang genoeg in Pattaya gezeten en ook lang genoeg bij Henrich de gast uitgehangen. Ik ben altijd bang dat ik iemand in de weg ga zitten. Hij is nogal een "loner", net als ik. Hij heeft de laatste dagen best veel mensen over de vloer gehad, ik denk ook dat hij aan wat rust toe is. Zijn vriendin maakt voor ons een lekker Brits aandoend ontbijtje met gebakken ei, worstje en gebakken bacon. Ik ga mijn tas eens helemaal uitpakken en weer inpakken, een beetje ordenen. De brommerhelm moet er weer in, net als de was die ik hier gisteren heb gedaan. Henrich brengt eerst zijn vriendin naar een winkelcentrum en rijdt daarna met mij door naar Budget. Ik ga door de papiermolen en krijg dan een netjes uitziende Toyota Corolla mee. Ik haal bij Henrich de bagage op en dank hem heel erg voor de gastvrijheid. Anytime, is zijn antwoord. Dat komt vast weer :) Ik ga op pad. De navigatie geeft aan dat het best een stukje is, zo'n 275 kilometer, en dat ik er 5,5 uur over ga doen. Stevig! Rijden maar ... onderweg kom ik langs een heel mooi gebouw, het lijkt bijna een paleis. Ik ben er voorbij voordat ik erg in heb. Ik wacht op een U-turn, rijd een stukje terug en dan weer heen om op tijd te stoppen voor een foto. Bij een Big C stop ik om wat te lunchen, ik heb slecht geslapen en zit in de auto wat in te kakken. Na wat eten gaat het beter. Tijdens de lunch bel ik even met Ernst, die vertelt dat de laatste veerboot rond 17.00 gaat. Dan kan ik beter een beetje gas geven ... en ik zat zo rustig te lunchen. Royaal op tijd ben ik bij de veerboot. Terwijl we in drie rijen staan te wachten loop in een winkeltje binnen voor een cheese/ham/egg sandwich. De dame vraagt heel opgewekt "maybe two?".Ik denk dat ik dat wel aankan. Blijkt dat ze per sandwich drie boterhammen gebruikt, zodat ik er nu zes mag wegduwen. De boot vertrekt uiteindelijk. Ik zie op het mensendek wat voorbeelden waarvan ik bijna plaatsvervangende schaamte krijg, die dikke oude 50-ers met een Thais meisje van 20-25 jaar oud. Elk z'n meug hoor en die meiden moeten ook eten ... De overtocht duurt een uurtje, schat ik. Na het ontschepen (wat een zelden gebruikt woord) rijd ik nog zeker 25 kilometer naar een hotel waar Ernst nogal lyrisch over deed. Het is een poepsjieke tent. Ik laat me eerst de kamer tonen voordat ik 'm neem. Een balzaal. Onderweg op het eiland heb ik net wat boodschappen gedaan, waaronder een foute zonde. Ik zg nl. een Camembert kaasje liggen en dat heb ik gekocht, samen met een brood. Ik pak alvast een biertje en een snee brood met kaas. Heerlijk! Ik probeer met de auto nog wat eten te halen. In het donker over de smalle kronkelweggetjes is niet ideaal. Alle eettentjes waar ik kom zijn al dicht. Ik geef het op. Die Camembert gaat eraan ... Daarna zit ik eigenlijk te tollen op mijn bureaustoel, gewoon erg moe. Op het balkon vind ik een mooie kever. Er is trouwens gewaarschuwd dat je geen spullen op het balkon moet achterlaten, die worden gejat door apen. Ook de balkondeuren op slot houden, want ze weten ook hoe een schuifdeur werkt. Alles op slot dus. Ik ben echt moe, het tikken van dit verhaaltje heeft zeker twee uur gekost. Plat!