Koh Chang - Rayong, 213 km

Ik heb vanmorgen besloten dat ik hier weg wil. Niet per se om het eiland, maar om de enorme, veel te luxe kamer. Ik heb ook buren gekregen die ik duidelijk hoor praten. Gewoon even genoeg. Na het ontbijt bel ik de receptie, dat ik met een half uurtje kom uitchecken. Ik heb ook zitten bedenken dat de rit naar Bangkok, waar ik zondag wil zijn, zo'n 400 kilometer is. Dat is in 1 dag niet echt te doen. Mooi tijd om nog een stadje tussendoor te bezoeken. Ik kies voor Rayong, een vrij grote plaats even onder Pattaya. Hier wil ik morgen lekker rondkijken en dan zondagochtend naar Bangkok rijden. Ik heb contact met Ernst die 1) regelt dat de huurauto bij zijn kantoor wordt opgehaald, zodat ik niet door de stad hoef te crossen 2) mij onderdak gaat geven in een van de kamers boven zijn kantoor. Hij zegt toe het bier koud te zetten en de Vietnamese kamer voor me te laten poetsen. Zo hoef ik ook niet meer zelf een hotel te zoeken. Het is in een gezellige buurt, dus die paar dagen ga ik me niet vervelen.

Bij de receptie krijg ik een wat vaag verhaal. Ik heb namelijk voor nog een nacht meer betaald. Het wordt me niet duidelijk of ik die wel of niet retour krijg, alleen wat kreten over "already to accounting". Ik schuif het bonnetje van B70 voor een flesje water uit de minibar maar terug, die ga ik dan niet betalen. Veel te duur ook, natuurlijk. Op de parkeerplaats zie ik de cable car vertrekken die helemaal naar beneden gaat, naar het strand. Het ding is al die dagen kapot geweest. Eigenlijk wil ik een keer dat ritje neer en op maken voordat ik vertrek. Als de kar beneden is springt de display op "X" en en zit geen leven meer in. Mai pen rai, zouden ze hier zeggen ... "het is wat het is". Ik vertrek dan maar zonder deze levensverrijkende ervaring. De pont is ditmaal een kleinere die helemaal wordt afgeladen. Een probleemloze overtocht over spiegelglad water. Het afmeren is lekker basic. De man op de kant regelt de hoogte van zijn platform als de pont komt aanvaren. Zo past alles mooi in elkaar. Ontschepen gaat rap en de rit gaat verder. Het is een ontspannen ritje van ruim 200 kilometer. Zo af en toe houd ik even in als ik langs een leuk marktje rijd, maar het meeste gaat met een mooie snelheid van tussen de 80 en 90. Een rustplaats met tankstation en restaurantje is een welkome stop. Ik neem een Americano en een zakje van iets wat lijkt op kletskoppen, maar daarnaast ook nog kleeft van de honing. Alle tafels in dit restaurant en dat zijn er best veel, zijn gemaakt van het onderstel van een Singer trapnaaimachine. Of het echte zijn of een kopie, wie zal het zeggen. Ik heb op basis van Tripadvisor een hotelletje uitgezocht met een sjieke naam: Marquise Boutique Hotel. Het is netjes, de receptie is vlot en de kamer is veel gzelliger dan de vorige grote. Hij ruikt zelfs lekker. Ik loop buiten wat rond om te kijken of ik mijn was ergens kan brengen. Aan de overkant van de straat zit een zelfwasshop, met wasmachines en een droger. De tent is helemaal leeg. Voor B5 koop ik een zakje wasmiddel uit een automaat. Mijn was, de laatste in Thailand, gaat in de machine, wasmiddel erbij en B20 in een geldgleuf. Mooi, dat draait een uurtje dus ik kan lekker gaan eten. Bij een klein tentje met foto's van gerechten aan de muur ga ik het avontuur aan. Het blijkt eigenlijk toch een soort animeerbar te zijn. De mama-san (uitbaatster) is Thaise, de barvlinder is Vietnamese. Ik drink een biertje en de barvlinder een typisch duister barvlinderdrankje, uiteraard op mijn kosten. Op een brommer wordt een zakje met ingrediënten gebracht en mama-san gaat aan de kokerij. Eerst lekker eten voor mij, later komen ze erbij zitten met hun eigen eten waar ik ook van moet proeven. Met behulp van Google Translate op mijn telefoon kan ik met de Vietnamese zelfs een klein gesprekje voeren. Gewoon grappig, wat zo'n app kan. Ze is 38 en heeft een dochter van 14 en een zoon van 7. Haar moeder in Vietnam zorgt voor ze. Als mijn horloge aangeeft dat de was klaar is reken ik af. Op naar het washok. Nu nog even drogen. Voor B10 krijg je 10 minuten droger. Ik spendeer B30, de was is dan redelijk droog. Ik hang drie polo's op een knaapje in het rek op mijn kamer, die zijn morgen wel droog. Ik heb een gezellig Whatsapp videogesprek en wat gewone appjes. Dat reizen (en een borrel) hakt er wel in. Tijdens het schrijven van dit verslag stop ik wel een aantal keren omdat mijn ogen dichtvallen. Morgen verder.