3 februari 2010

Een "gewone" dag... Zonder wekker word ik wakker in mijn betonnen celletje. Douchen, e-mail kijken, lekker ontbijten in CL, rijstsoep met kip. Ik zit een uurtje van alles te lezen op internet, ik zit een uurtje te praten met een Franse jongeman. Ik wandel op mijn gemakje een uurtje naar een zilverwinkel waar we iets hebben achtergelaten om na te maken, het is klaar en prima verzorgd... Voor het eerst loop ik bewust door Kaosan Road, die door een of andere film beroemd schijnt te zijn geworden. Veel, heel veel backpackers en verder net zo druk als de andere drukke straten in Banglampoo. Mijn was ligt bij het vertrouwde adresje in de steeg. Ik breng de namiddag en avond door in Shukumvit, bij de nachtmarkt en de nachtvlinders. Mensen kijken is wel weer erg leuk. Ik koop twee lange flodderbroeken, lekker koel en licht. Op de plee van McDonalds kleed ik me om. Door met het nachtleven. Al telefonerend met Wendy rijd ik met de skytrain en de taxi naar huis. Ze weet precies waar ik loop, als ik de was ga ophalen. Die blijkt nu even onvindbaar, morgen weer proberen. In CL ga ik een afzakkertje halen, zou ik doen met Gar, maar die is druk. Ik klets wat met deze en gene, ik spreek ook de Franse knul weer. Die is nu twee dagen hier en tweemaal aangehouden. Hij is lang, broodmager, haar in een knotje, flodderbroek, hemdje... kennelijk net iets teveel het uiterlijk van een drugsgebruiker. Hij is al drie maanden op reis met een vriendin, door India, Nepal, Pakistan en dergelijke. Twee dagen hier en tweemaal controle. Bij de tweede maal vinden ze een zakmes dat hij gewoon altijd bij zich heeft. Hij mag mee naar het buro, geboeid. Twee man praten twee uur Thais tegen hem en willen dat hij iets onleesbaars ondertekent. Ze maken grapjes over "jail". Uiteindelijk betaalt hij de 3000B die hij bij zich heeft en kan hij gaan. Ik kan hem alleen maar aanraden om zijn uiterlijk wat aan te passen, meer niet. Drugs zijn nu eenmaal helemaal gruwelijk taboe in dit land, dus ook gewoon geen aanstoot geven. Aan zijn magere bouw kan hij niets doen, zijn kleding kan hij wat aanpassen. Daarna lekker slapen.