23 januari 2010

Ik tik nu al een aantal dagen 2010, maar heb eigenlijk geen idee van dag of datum. Gewoon elke dag ophogen, maar besef is er niet echt bij. Dat is eigenlijk wel een leuk gevoel. Je leeft bij de dag, zonder al teveel agenda. Ik zit nu (20:44) in de bus die me 9,5 uur naar het zuiden gaat brengen. Daar stap ik op een boot naar Koh Tao om een paar dagen te gaan duiken. Ik was Bangkok helemaal zat en had geen antwoord gekregen uit Pattaya. Dus vanmorgen maar gewoon een transport geboekt. Voor 15 euro is de hele reis geregeld. Morgen zie ik vanzelf weer een onderkomen te vinden, liefst gecombineerd met een duikbasis. Vandaag had ik slechts twee missies: mijn was ophalen (en douchen en schone kleren aan) en mijn internet-tegoed weer met 30 uur laten verlengen, voor de lompe som van 139B, dus nog geen 3 euro. Ik kan dus blijven schrijven en plaatsen. Ik heb geprobeerd het tegoed te laten ophogen bij de 7-Eleven, maar die meiskes hebben het tegoed als beltegoed bijgeschreven, in plaats van internet-tegoed. Na 1,5 uur was dat dus op...Ik laat het wel even doen in Pantip Plaza, waar ik ook de dongel heb gekocht. Daar weten ze wel hoe het moet. In de bus zit ik helemaal achterin, op de laatste stoel. Ik ben de enige die niemand naast zich heeft, een luxe. Veel beenruimte, de stoel kan naar achteren, mijn kleine koffertje staat naast me. Van slapen zal niet veel komen, maar van oogjes dicht wellicht wel. Tijd om dit verslagje te plaatsen, vandaag gebeurt er niet veel meer...