18 januari 2010

Ik heb zowaar een beetje geslapen, want om een uurtje of zes maakt Wendy me wakker. Ik heb het een uur, twee uur, vier uur zien worden, maar ik moet daarna toch wat hebben geslapen. We doen het vandaag zonder ontbijt, rond half acht uur rollen we het station binnen. We pakken een taxi naar BoBae waar we weer twee nachten een kamer hebben. Zelfs om 8 uur 's morgens blijkt inchecken geen probleem. Wendy duikt in bed, ik gooi de dorstige accu's van van alles aan de lader. Daarna ga ik ook even plat. Om 10:15 staan we weer op, redelijk bij onze positieven. We besluiten de was weg te brengen naar Banglampoo, daar wat te ontbijten, en wat we verder gaan tegenkomen. Zo gezegd, zo gedaan, was weg en op zoek naar een bananen pannenkoek, daar heeft Wendy trek in. Na een uurtje zwerven door deze oergezellige buurt hebben we die nog niet gevonden. Daarom eten we maar iets makkelijker... We gaan eens op zoek naar het kroegje waar dierbare D. zoveel avonden heeft gesleten. Ze heeft me uit het hoofd een loopbeschrijving gemaild die perfect klopt. Vanavond gaan we wel kijken of het er gezellig is. In deze buurt zit ook een aantal guesthouses, goed om eens te onderzoeken als onderkomen nadat Wendy is vertrokken. We stappen bij Ta Pra Athit op de riviertaxi die ons richting Wat Arun moet brengen voor de astronomische som van 13B. Hij blijkt aan de andere kant van de rivier te stoppen. We stappen er af en zie ook hier een mooi tempelcomplex liggen. Kom op, dan eerst maar deze. Wat Poh herbergt de grootste liggende buddha van Thailand, wellicht van de wereld. In hetzelfde complex bevindt zich nog een heel aantal tempels, de ene nog fraaier dan de andere, elk in hun eigen stijl. Enkele gebouwen worden van een nieuw dak voorzien en weer beplakt met verse stukjes glas en spiegeltjes, wat deze tempels zo mooi maakt. We rapen elk wat van dit glas op van de grond, is leuk voor in mijn vitrinekast met rommeltjes. Er is ook een school voor monniken. Ze zitten, oud en jong, op van die Amerikaanse schoolstoelen met een armtafeltje, uiteraard lekker buiten onder een dak. Als we hier uitgekeken zijn, het is een enorm complex, is het bijna 17:00. De middag is voorbij gevlogen. We pakken de boot terug naar Banglampoo. Tijd om te eten en te drinken. De was is klaar en we eten lekker bij Wild Orchid. Hierna lopen we naar het kroegje, Café Lampu. Het IS er gezellig. We maken kennis met Gar, over wie ik al de nodige verhalen heb gehoord. Het is een leuke, broodmagere, zwaar getatoueerde Thaise, van oorsprong uit het noordoosten. Ze speelt poolbiljart tegen een Australiër en nog wel heel behoorlijk. Hij wordt aardig ingepakt. We drinken een biertje en een cocktailtje. Al snel is het na tienen, de uurtjes gaan tellen. We pakken een tuktuk naar BoBae. Hier gaan bij beiden de lampjes letterlijk uit. Zonder het naar gewoonte tikken van verhaaltjes, zonder slaapmutsje... plof.