14 januari 2010

Dat is een slapeloze nacht geweest. Ik kies het bovenste van de twee bedden en daar is de beweging denk ik iets heftiger dan beneden. Rond een uur of vijf heb ik een uurtje geslapen. Om 06:15 gaat het grote licht aan in de wagon. Ik sta op en maak Wendy ook langzaam wakker. Voor je het weet is de hele wagon in rep en roer voor het ontbijt, dan kun je beter je zaakjes al hebben gedaan. Om een uur of half acht worden de bedden opgeruimd. Even later krijgen we het tafeltje terug en verschijnt het ontbijt. We hebben allebei gekozen voor een soort rijstsoep met garnalen. Goed in te nemen. Na een uurtje wordt de tafel weer weggehaald. Wendy leest wat, afgewisseld met dutjes. Ik verdwijn naar de restauratiewagen voor een lekker bakkie. Daar blijkt het feest alweer te zijn begonnen. Het personeel trakteert zichzelf en het publiek op een karaoke show. Ze zingen om het hardst mee, terwijl ze een draadloze microfoon aan elkaar doorgeven. Typisch Aziatisch, die voorliefde voor karaoke. We stoppen bij een stationnetje wat ik op de kaart opzoek. We moeten nog een kilometer of 70. Met de snelheid waarmee de trein rijdt kan dat nog wel een uurtje duren. Dat blijkt inderdaad zo te zijn, we komen om 10:15 aan in Chiang Mai. We liften mee met de transfer van de rokers, dat blijkt geen probleem. Ze zitten ook in Chiang Mai Plaza. De check-in is amateuristisch. We moeten tweemaal paspoorten tonen en krijgen dan ook nog de verkeerde ontbijtvouchers mee. Rommelig dus, hoewel het een groot en redelijk modern hotel lijkt. Na het eerste uitpakken en een frisse douche gaan we de stad verkennen. Het is een verademing na Bangkok. We zitten op een paar honderd meter van het centrum en doen in dat gebied dus alles lopend. We verkennen wat straten binnen de stadsmuren, komen onder andere een verstrekking van rolstoelen en dergelijke tegen die wordt gedreven door een man in een rolstoel. Hij draait voornamelijk op sponsoring. Zijn aangepaste brommer met zijspan, waarvan het stuur is verplaatst naar de zijspan, is een paar foto's waard. Hier moet een Nederlands hulpmiddelencentrum toch wel enige steun kunnen bieden! Na een drankje op een terras lopen we verder en bekijken we een aantal tempels. Het schijnt dat er binnen de oude stadsmuren al zo'n 50 zijn. Via een beginnende avondmarkt lopen we terug naar het hotel voor een verfrissing. Na een stukje tikken en dergelijke gaan we de stad in om te eten. Vanmiddag hebben we elkaar al lekker zitten maken met een pizza, en die komt er dus. Als de bloemenverkopende kleuters wat al te opdringerig worden probeer ik ze het bloemenvaasje van onze tafel te verkopen... "only 20 Bath, special price for you"... meestal zijn ze dan snel verdwenen. Na het eten wandelen we langs de uitgebreide avondmarkt weer terug naar het hotel. Gelukkig heeft Wendy een plekje goed onthouden, wardoor we geen heel eind verkeerd lopen. Even douchen, stukje tikken, dan is het slaaptijd. Om 0700 gaat de wekker voor het programma "Flight of the Gibbon".