11 januari 2010

Dat is inderdaad wel heel vroeg. Om 05:15 gaat de wekker. Even heel snel douchen en de laatste zooi inpakken. Om 06:00 hebben we uitgecheckt en zitten we aan het ontbijt. Om 06:30 zijn we met 12 man verzameld bij de ingang. Onze tourguide heet Green. Ze is een leuk tiepje met een kleine Nederlandse woordenschat die te pas en te onpas wordt rondgestrooid. "lekker bakkie" hoort bij alles wat met eten en drinken heeft te maken. We rijden in twee minibusjes en zij wisselt zo af en toe om aan iedereen haar verhaaltje te vertellen. Onderweg stoppen we bij een zoutwin-installatie, waar door verdamping in enorme bassins zeewater uit de 7 kilometer verder gelegen Andaman zee tot zout wordt gemaakt. We maken ook een stop bij een mini industrietje waar kokos wordt verwerkt tot kokosvet, kokosolie en kokossuiker. Lekker handwerk, het ziet er goed uit, met een stomende mand vol sap en dergelijke. Hier bezichtigen we ook een prachtige teakhouten woning. Het hout glanst je tegemoet. Hierna komen we aan bij de drijvende markt Damnern Saduak, die ik niet meer terugken. Waar vroeger (ik zag het voor het eerst in 1991) de bootjes met koopwaar onderling handel dreven is het nu een gekrioel van bootjes met toeristen die worden gevaren langs enkele souvenir bootjes. Dit is niet bepaald schilderachtig meer te noemen. Op de kant staan de souvenirstands zij aan zij om maar geen kijker te laten ontsnappen. Sommige dingen zijn nog wel leuk. In een klein bootje zitten twee dames met een enorme wok kokende olie. Hierin bakken ze banaantjes in een deegje. Met een lange stok met daaraan een emmertje en een haakje worden de zaken gedaan. Aan het haakje hangen ze een zakje met 8 halve gebakken banaantjes. Die haal je eraf en je doet 20B in het emmertje. Dat systeem werkt prima en de banaantjes zijn ook nog lekker. De heksenketel en het bovenmatig toeristische van dit spektakel doen mij alle lust vergaan om het ooit nog weer te zien. Met genoegen stappen we weer in het busje. We lunchen aan boord van een groot drijvend restaurant. Twee van deze gevaartes worden losgegooid en vertrekken achter een klein sleepbootje de rivier op. Wij blijven gelukkig liggen. Op naar het Jeath museum, een replica van een slaapbarak van de krijgsgevangenen die in 39-45 werkten aan de beruchte spoorlijn tussen Thailand en wat toen nog gewoon Birma heette. Nog steeds sober en indrukwekkend, vooral de originele foto's en onderschriften. Hierna rijden we naar de oorlogsbegraafplaats die ik ook al eerder bezocht. We lopen langs de rijen Nederlandse namen en ik maak foto's van grafstenen met namen die ik zelf ken: Van Pelt, Pichel, Sommer, Lentze, Liefhebber, Suykerbuyk, De Bas..... De begraafplaats is en wordt nog steeds voorbeeldig onderhouden en ligt er prachtig bij. Helaas bloeit de reuze oranje boom niet, die maakt het met zijn bloesem helemaal af. We vervolgen de weg naar het River Kwai Village Hotel. Onderweg stoppen we bij een 7-11 om wat dingen voor de avond in te slaan. Wat knabbels en wat drank als slaapmutsje gaan mee. Wendy, die geen kokos heet te lusten, wil graag een fles Malibu. Hmmm... Het hotel is een groot complex langs de rivier, zonder dat je het gevoel hebt dat je in een groot gebouw zit. We krijgen allemaal een kamer op de onderste rij, met een terrasje dat over de rivier uitkijkt. Aan de overkant gaat een begroeide heuvel weer omhoog. Op de rivier komt een huisje voorbijdrijven dat in toom wordt gehouden door een kleine longtail. Om 19:00 vallen we aan op een buffetmaaltijd. Erg lekker, teveel gegeten. Ik ben dat niet meer zo gewend, omdat ik meestal een schotel bestel. Bij ons groepje zit een koppel uit Suriname, waarvan zij graag met haar moeder wil bellen. Als ik vertel dat dat via www. belpiraat.nl voor 3 cent per minuut kan naar een Thais nummer wordt ze blij. Ik bied haar aan om mijn Thaise nummer daarvoor te gebruiken. Dat gaan we morgen wel regelen. Na de maaltijd krijgen we de gelegenheid om een groep Mon te zien dansen. We zien het even aan, maar er klopt in onze ogen niet veel van. Zowel de muziek als de dans zijn zeer amateuristisch, de kostuums zijn wel heel mooi. Hier hebben eigenlijk geen zin in en we vertrekken naar de kamer om een verslagje voor jullie te maken. Aangezien we al erg vroeg zijn opgestaan maken we het ook niet te laat. We moeten morgen weer om 08:40 gepakt en gezakt paraat staan.