7 januari 2010

Ik sta op tijd op, 08:00... Van het geraas van de douche wordt Wendy ook wakker. We zitten dus ruim voor 09:00 aan het ontbijt. Wat je ziet is dat zo'n half uurtje voor sluitingstijd de hel losbreekt in de ontbijtruimte. Iedereen die heeft uitgeslapen wil dan nog even snel het inclusieve ontbijt scoren. Iets vroeger aan tafel is dus prettig. We overleggen bij Green Wood wat zoal de mogelijkheden zijn voor dagtrips. Vanuit Bangkok is dat niet echt veel, het zijn vooral lange dagtrips zoals naar Kanchanaburi. Die zijn wel te doen, maar ik vind het zelf leuker daar een tijdje te zijn. We gaan eens kijken op de textiel-groothandelsmarkt die is gevestigd op de onderste 6 verdiepingen van BoBae Tower. Heel, heel veel winkeltjes in een gigantische ruimte. Ze zijn voornamelijk bedoeld voor inkoop in aantallen. Ik koop twee zwarte bandana's voor samen 50B, Wendy koopt twee rokken voor 380B. Als we ze even wegbrengen naar de 25e blijkt dat twee andere rokken die ze wel heeft gezien, maar niet had uitgekozen toch in de tas zitten. Groothandel is leuk, maar dit zal toch niet de bedoeling zijn geweest. We willen naar Wat Sakhet (Golden Mount), een gigantische vergulde tempel. "wat" betekent tempel. We nemen de boot naar het einde, wat overigens die kant op maar 1 halte is. Als we op straat staan worden we aangesproken door een meneer die vertelt dat de tempel dicht is wegens een religieuze feestdag. Verder is er van alles open en de tuktuk's hebben een speciaal tarief van 20B. De rest zou worden gesponsord door de overheid. Hij vertelt dat we voor die prijs zowel naar de Happy Buddha als naar de Marble Temple als naar nog een en ander kunnen. Dat is dan bijvoorbeeld naar de Thaise VVV, de TAT en naar een Thai Factory, die alleen vandaag zijn deuren open zou hebben. Hij regelt zelfs een tuktuk en vertelt de chauffeur wat we willen. Vol goede moed vertrekken we. Als eerste zien we een tempel met een enorme staande Buddha, geheel verguld uiteraard. Het heilige gevaarte zal zo'n 40 meter hoog zijn. Er heerst een vrolijke drukte, geen benauwde religieuze sfeer. In een tempel waar ook mensen zitten te bidden zien we een monnik binnenkomen. Hij maakt netjes zijn buigingen en dergelijke en neemt dan plaats op een plek voor monniken, dicht bij de beelden. Vervolgens haalt hij een gsm uit zijn oranje gewaad en begint hij op zijn gemakje foto's te maken van de beelden voor hem. Voorwaar een geestelijk verhelderende ervaring. Het geeft goed aan hoe ontspannen men met de Boeddhistische levensbeschouwing omgaat. De tuktuk neemt ons mee naar een andere, kleinere tempel, die alleen vandaag open zou zijn. Hij is erg mooi, de beheerder vertelt dat het grote beeld dat er staat, omgeven door talloze kleinere, zo'n 700 jaar oud is. Na deze tempel is de Thai Factory aan de beurt. Het is dus gewoon kledingverkoop, maatkleding, meer niet. We staan na een kwartiertje buiten zonder iets te hebben besteld. De tuktuk brengt ons nu naar TAT. We hebben een geanimeerd gesprek met meneer Nicky, die ons een goed plannetje voorstelt voor een verblijf van 3 dagen en twee nachten in Kanchanaburi, gevolgd door de nachttrein naar Chiang Mai. Dat gaan we zeker met Green Wood opnemen. Wendy's plannetjes voor een bezoekje ziekenhuis hebben nogal invloed op de planning, maar het moet eigenlijk kunnen. Ook hier doen we geen zaken. De tuktuk wil ons weer meenemen naar een kledingzaak, maar dat weiger ik. De edelstenen, dat mag wel... Dus op naar een prachtige fabriek en winkel van sieraden met edelstenen. Ook hier kopen we weer niets. Het ligt gewoon niet in de planning. De tuktuk chauffeur klaagt dat hij zo geen coupons voor brandstof verdient. Sja, dat is zijn probleem, niet dat van ons. Ik ben mijn (heel dure) zonnebril kwijt. We lopen een rondje in de juwelierswinkel, maar vinden hem niet. Ik bel, na een idee van Wendy, naar TAT of hij daar ligt. Dat blijkt zo te zijn. We bezoeken, om de lieve vrede, dan nog maar een kleermaker, waar we ook weer zonder bestellingen weggaan. Hierna halen we bij TAT de bril op. Gelukkig gevonden. We laten ons door de tuktuk naar Banglampoo brengen waar ik nog twee kilo schone was moet ophalen. Ik reken 350B af met de chauffeur die al een aantal uren met ons op sjouw is zonder er iets extra's aan te verdienen. We hebben er beiden een goed gevoel bij. We eten in een van de kleine straatjes een lekker pannenkoekje voor de energie, lopen wat rond en nemen de schone was mee voor 30B. Een andere tuktuk brengt ons naar Chinatown. We dwalen rond in straten met hardware, gereedschappen, kogellagers, playstations en nog heel veel andere leuke dingen. Alles waar een stekker aan kan ligt hier. Verbazend. In een geheel overdekt labyrint van gangetjes dwalen we rond van winkeltje naar winkeltje. Er komt geen einde aan. We stappen er uit en willen zitten en eten. De plaatselijke Chinese eetkraampjes hebben wel heel onbegrijpelijke spulletjes liggen. Op een straathoek duikt het vertrouwde beeld van KFC op. We gaan naar binnen. Naast de gewone KFC dingen hebben ze ook lokale schotels, die er goed uitzien en ook lekker goedkoop zijn. Ik neem een "spicy dish" en Wendy een gewone met geroosterde kip en gebakken rijst. Het smaakt prima. Als we buiten staan hebben we binnen 10 seconden een taxi die ons terugbrengt naar het hotel. Daar is het tijd om een verhaaltje te typen en even bij te komen. Wendy gaat lekker in het bad liggen ontspannen. Als we rond een uur of negen weer een beetje zijn afgekoeld en bijgekomen nemen we een tuktuk naar Patpong Night Market. We slenteren de vele honderden kraampjes langs. Wendy koopt een leuke halsketting, ik koop een nieuwe riem met een gesp die ik ooit had, een letter "H" maar die is gesneuveld. Het is na middernacht als we een taxi naar huis nemen. Op de kamer eten we een pondje rambutans weg, onder het genot van een borrel. Dit was weer een lange maar leuke dag.