5 januari

Heerlijk geslapen, ontbeten met brood en kaas, dat is alweer even geleden. Rond 12.00 nog geen idee wat te gaan doen. Het is warm. Eerst maar even de internetkabel lenen, de e-mails lezen en dit verslagje bijwerken... We gaan het dienstmeisje wegbrengen en wat boodschappen doen. In een mega warenhuis is meer te krijgen dan bij AH. Nog warm net gebakken Frans brood, heerlijke wijn en natuurlijk een flesje gin, Henrich drinkt graag een gin&tonic. We rijden een stuk door de omgeving, ook naar Jomtien. Daar is het veel rustiger, een strandje van 10 meter breed, weinig toeristen. Terug in Pattaya staan we even stil in het verkeer als drie Thaise kippies op een brommer achterop deze wel heel Fraaie Honda Accord knallen. Henrich stapt niet eens uit, is alleen hoogst geïrriteerd. Ze zijn waarschijnlijk niet verzekerd en zullen opeens alleen Thai spreken. De drie dames en de brommer staan weer overeind en we rijden weg. Later blijken wat lakschade en een verloren chroomstrip de schade te zijn. We bekijken wederzijds wat foto's op de computers en hij gaat zijn siësta doen. Ik zit wat plaatjes te kijken als het volgende dametje binnenkomt, zijn vriendinnetje Lek. De Thai hebben redelijk onuitspreekbare namen, maar ook altijd een korte, zoals Lek, Nam of Add. Zij zet direct de 80" flatscreen (jawel, dat IS groot) aan en zakt in de bank terwijl een of andere muziekzender staat te kwetteren. Ik trek me even terug in mijn slaapkamer... Later bestellen we Thai food bij het restaurantje beneden, wat mooi op tijd wordt bezorgd. We eten lekker op het balkon. Na nog een bakkie brengt Henrich me naar de bus, nu wel de express bus met airco. Deze vertrekt om 20:40 en tijdens het wachten tik ik een stukje van dit verhaal. Gek idee dat om 23:00 mijn tijd het vliegtuig van Wendy gaat vertrekken. Ik stuur een sms-je om te kijken of ze nog op schema is. Dan wordt het tijd om de bus in te gaan. Die is al lekker koel, zelfs nu hij nog stil staat. Die fout als op de heenreis maak ik dus maar 1x. Ik vind een rustig plaatsje achterin, als hij eenmaal rijdt. Deze gaat er dus in plaats van 3,5 uur maar 2,5 uur over doen, zonder allerlei stops en in een heerlijke koelte. Hij vertrekt om 20:40 en ik verwacht een telefoontje van G. om 22:00. Dat wordt dus in de bus.. Ik babbel wat met een Canadese knul die hier de filmindustrie in wil. Hij gaat dutten en ik tik nog maar wat. Ik heb een lekker,gezellig, warm, zoals altijd gesprek met G. We praten nog als ik de bus uitstap en ik zoek een rustig plekje om rustig verder te klessen. Ik hoor over hoe koud het is en wat er zoals gebeurd is met jaarwisseling en feestjes die ik heb gemist. Och, aan de andere kant heb ik hier mijn eigen feestje, de komende twee weken met Wendy, die nu in het vliegtuig zit. Voordat ik het skytrain station beklim koop ik even een biertje en een snackje bij een 7-Eleven. Deze keten heet zo omdat ze vroeger geopend waren van 07:00 tot 23:00. Tegenwoordig zouden ze eigenlijk 24-7 moeten heten... In de winkel word ik aangesproken door twee zeer blonde Zweedse jongedames die op zoek zijn naar hun hotel. Ze zijn ook net uit een bus gestapt en hebben wel de naam, maar niet het adres van hun hotel. Taxichauffeurs rijden alleen op bekende namen en op adres. Ze zijn dus eigenlijk op zoek naar het adres, of een internet toegang om dat op te zoeken. De ticket office van de skytrain kan ze niet helpen, dus ik wandel even met ze mee naar een plekje internet. Het koffiehuis-restaurant waar we terechtkomen heeft weliswaar internet, maar dat werkt niet. Ze hebben echter ook toegangskaarten voor wifi, dus daar koop ik er eentje van. Met mijn mini/laptopje heb ik het adres snel gevonden. Helemaal opgelucht gooien ze de rugzakken weer om, ze hebben onderdak. Ik pak de skytrain naar Siam en dan een taxi naar BoBae. Op tijd slapen, dan kan ik op tijd bij het vliegveld zijn. Er staat in elk geval iemand met haar naambordje, maar het is toch leuker als er iemand staat die je kent...