4 januari 2010

Weer de ontbijtzaal gehaald. Vandaag heb ik het voornemen om naar Pattaya te gaan, waar Henrich woont, een Deense kennis van D. Hij heeft 14 jaar geleden zijn bedrijf verkocht en renteniert hier. Altijd leuk om via via wat mensen op te doen. Hij gaat zelf half januari bij zijn moeder in Denemarken op bezoek. Wie weet kan ik wel een tijdje "op zijn huis passen" of heeft hij anderszins connecties zodat ik voordelig een tijdje in Pattaya of omgeving kan zitten. Ik ben nog nooit in deze badplaats geweest, misschien vind ik het helemaal niets. Gewoon kijken dus. Eerst maar even bij Ernst in het kantoor aankoppelen en mijn verslagje plaatsen. Op het kantoor geeft Google weer eens problemen voor de server. Aangezien zo ongeveer alle pagina's zijn voorzien van Google-ads is het geen pretje het reisverslag bij te werken. Ik heb alle foto's hernoemd naar de datum van opname en ik ga per plaatsingsdag een verslag maken. Kleine wijziging in de lay-out die anderhalf uur kost. Vervolgens reis ik met de boot naar de skytrain en met de Sukhomvit lijn naar station Ekkamai, waar de "eastern bus terminal" is. Als ik daar aankom word ik direct een bus ingepraat die mij voor 115B twee uur gaat vervoeren. Ik ben benieuwd. De bus hobbelt al een uurtje en ik ga maar gewoon een beetje typen. Zo af en toe gluur ik langs het gordijn om even buiten te spieken. We zijn uiteraard de stad al uit. Langs de weg veel kleine industrie maar ook een assemblagefabriek van Volvo. De bus raakt bij elke halte voller, er staan al mensen in het middenpad. Tikken is lastig, met al het gehobbel. De ventilatie valt uit, airco was er al helemaal niet. Zelfs bij de Thai loopt het zweet over de smoeltjes. De rit duurt uiteindelijk 3,5 uur. Toch wel een beetje uitgeleefd krijg ik een bushalte aangewezen waar ik er uit moet. Ik sta midden in een hoofdstraat bij een bushalte. Ik bel Henrich dat ik er ben en zoek een beetje schaduw op. Na een kwartiertje belt hij mij terug en zegt dat hij mij niet kan vinden op de busterminal. Ik zeg hem dat ik bij een halte sta en na tien minuten maken we kennis. Aardige man, rond de 60, mooie auto, geen kouwe drukte, op de heerlijke airco na.. We rijden naar zijn huis. Hij blijkt in een mega appartement te wonen op de 15e verdieping met uitzicht rondom en vooral over zee. Zijn huishoudster, jawel, voorziet ons van een drankje. We keuvelen wat en blijken aardig op een lijn te zitten. Veel babbels later gaan we samen een hapje eten. Luxe restaurant, goede keuken. Daarna maken we een wandeling over Walking Street, waar een aaneenschakeling is van bars met dames en eetwinkeltjes. We drinken wat in een van de bars, deze is niet onaardig. De dametjes hebben onderling duidelijk plezier, dat scheel een boel met de tentjes die in Bangkok heb gezien. Al met al lijkt het hier levendiger dan in de grotere stad. Na een babbeltje op het balkon, uitzicht over een drukke zee, is het tijd om bij te slapen van de stevige busreis. Airco aan en plat ....