1 januari 2010

Happy New Year allemaal.
Bij de receptie verleng ik mijn verblijf in BoBae Tower. Morgen even langs Green Wood Travel om daarvoor een voucher te regelen. Als we straks door het land gaan trekken en nadien als Wendy weer weg is komen er vast wat simpeler plekjes aan bod. Nu bevalt het Prince Palace hotel even prima. Uiteraard is het weer veel te laat voor het ontbijt in het hotel. Dat is van 06:00 tot 10:00 op de 12e verdieping. Op verdieping 1 t/m 6 is trouwens een verzameling kledinggroothandels gevestigd. Kleine winkeltjes, honderden, waar je voor 1-2 euro je overhemden en dergelijke kunt kopen. Hier kopen ook de mensen in die ze daarna in de stad weer doorverkopen voor de dubbele prijs en meer. Ik ga straks maar weer eens naar Starbucks om een beetje te netwerken. Daarna zal er niet veel te doen zijn op 1 januari, behalve uiteraard de 1 miljoen handelaartjes die op de straat hun kostje bij elkaar scharrelen. Ik zie wel wat de dag brengt.
Met de boot weer voor 8B naar opstappunt skytrain. Hier zitten wat enorme malls met o.a. Starbucks. In een van de giga winkelcentra maar eens gebruncht met chicken curry rice. Met een fles water erbij voor wel 160B. Ik neem een kijkje in de kelder van het gebouw, waar het enorme Siam Ocean World zit, het grootste aquarium van zuid-oost Azië. Doordat vandaag veel mensen vrij zijn staan er heeeel veel voor de kassa. We gaan er wel eens heen als het minder druk is. Hierna zwerf ik wat rond, te voet, loop over marktjes en dergelijke. Op een gegeven moment kom ik weer een boot-halte tegen en ik neem die rappe manier van transport terug naar BoBae. Tijd voor wat afkoelen en misschien een dutje. Ik beland weer voor de buis, kijk naar de Da Vinci Code. Ik heb jaren geleden het boek gelezen, deze film is het aanzien waard.
Mijn reisverslagje schrijf ik overigens als een soort twitterberichten, behalve dat ik ze niet onmiddellijk kan versturen. Zo af en toe ga ik even zitten en tik ik wat ik heb meegemaakt. Ik probeer natuurlijk wel de stijl een beetje te bewaren. Vanavond ga ik richting Chinatown om te kijken of ik een vriendin van D. kan vinden. Ze heet Gar, zit onder de tattoo's en kan prima gidsen naar wat buurlanden. Klinkt als een interessante dame.
Met de taxi ga ik naar Ta Pra Arthit, de pier in Banglampoo. Hoezeer ik ook zoek naar cafe Lampoo, dat vind ik niet. Ik zie uiteindelijk wel een guesthouse Lamphu en een Barlamphu, maar ja, dat is niet wat ik heb doorgekregen. Deze buurt heeft heel veel westerse toeristen en goedkope guesthouses. Het is de buurt waar ik al eerder een bezoekje bracht aan Wildorchidvillas. Je kunt hier ook overal de was laten doen voor 30B per kilo. Ik ben inmiddels een beetje door mijn spullen heen dus dat zal ik morgen eens moeten gaan doen. Laten wassen in een hotel als het mijne is kostbaar, alles wordt per stuk berekend. Een overhemd alleen kost al 80B bij de wasserij. Je koopt bijna voordeliger nieuwe kleren. Ik eet lekker, kerrierijst met kip en een biertje en een fles water voor 140B. Daar kan een mens zelf niet voor koken. Nogmaals, heel veel toeristen hier, ik betwijfel of ze verder veel van Bangkok zien. Hier hangen ook de quasi locals uit, de mensen (meest mannen) die hier een beetje aan het verwilderen zijn. Rastakapsels, blote voeten en soms niet al te fris. Een heel kleurrijke buurt, dat is het zeker. Ik pak een taxi naar de Patpong nachtmarkt om wat rond te struinen. Twee Amerikaanse jongens en een meid zoeken iets onduidelijks met pingpongballen. Ik heb daar nog niets van gezien, maar verwijs ze door naar Nana, een van de uitgaansgebiedjes. Voor de grap rijd ik met ze mee in de taxi, Patpong begint te sluiten. Ik wandel een beetje rond, kom de Amerikanen weer tegen. Ze hebben nog geen pingpong gespeeld... Alle bars gaan rond 03:00 dicht. Ik zit tegen die tijd op een stoepje schriftelijk te babbelen met een Ier die niet kan horen en spreken. We zien zoetjesaan alle nachtvlindertjes voorbij komen. Na een biertje op de stoeprand is het tijd om een taxi naar huis te pakken. Om 04:30 wissel ik nog net wat sms'jes uit met Wendy.